STOP de AUTO!

Als ik mijn Fiatje 500 binnenstap en start ruik ik de geur van citrus, jasmijn en fruitige noten, mijn parfum van een veel te duur merk. Behalve afgelopen week.

Als ik mijn Fiatje 500 binnenstap en start ruik ik de geur van citrus, jasmijn en fruitige noten, mijn parfum  van een veel te duur merk. Behalve afgelopen week. Bij het starten van de auto dringt een bedwelmende benzinegeur door de ventilator mijn neus binnen. De hele week heb ik de penetrante lucht bewust proberen te negeren. Er brandt immers geen lampje. Alle andere auto’s in de stad stinken, niet de mijne. En bovendien, ze heeft nog maar 22 duizend km op de teller, dat is toch bijna als nieuw? En nieuw heeft geen kwaaltjes… En zeker geen Fiat!

Tijdens een nachtelijk tochtje van Zwolle naar Deventer sms ik toch maar de autodokter, alias mijn broer, over het euvel. “STOP DE AUTO”, schrijft mijn broer in paniek in koeienletters terug. Ja hoor, dacht ik. Ik rij al de hele week met deze bijzondere odeur door het land en om nu midden in de nacht op de dijk bij Wijhe te stoppen…. Bovendien, zo snel zal ze toch niet in brand vliegen? En zo reed ik stug door. Ik ken mijn broer. Van hem moet ik sowieso stoppen als ik iets constateer in een auto. In een ver verleden heb ik door het consequent negeren van een rood olielampje de motor van een groene Golf IV opgeblazen. Hoe gênant is dat voor een autoliefhebber!? Toegegeven, de liefde kwam van één kant.

Bijna thuis in Deventer stond ik vrijwel high voor elk verkeerslicht te wachten tot ik weer mocht optrekken voor een snuif benzine. In lichte paniek belde ik de autodokter toch maar op. De dokter kwam telefonisch al snel met de diagnose, de carterslang zal waarschijnlijk gescheurd zijn. Doe morgenochtend in het daglicht zelf even een check onder de motorkap, zei hij. En ja hoor, de volgende ochtend zag ik het tot mijn grote verbazing: een groot gapend gat in de slang. Ik was teleurgesteld. Ze heeft nu al bejaardenkwaaltjes: verkalkte aders, last van winderigheid, spastische darmen… Ik besef me nu dat mijn Italiaanse liefde niet het eeuwige leven heeft zoals een Japannertje dat wel heeft. Ze verdient optimale Tender Love and Care. Mijn lesje heb ik nu wel geleerd… Ik word een bestuurster die elk lampje én elk geurtje serieus neemt.

Lees ook:  Zes mythes over de (vrouwelijke) crashtestdummies

Gepubliceerd op AutoVisie.nl, maart 2011

Comments

comments

More from Odiel Mennink
Audi e-tron: Zo maak je dus indruk!
Ik weet nog goed hoe het voelde, voor het eerst fietsen zonder...
Read More
Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *