Gehuld in een mystieke, donkerblauw gekleurde smoking met glimmende witte riem, gladgestreken witte shawl én hagelwitte veters stond hij op me te wachten. De nieuwe BMW 1-serie Urban Line. Ofwel de BMW met de net iets te witte wielen, witte kantoorlamellen in de kidneys, witte spiegelkappen én witte plastic strips in de voor- én achterbumper. Deze stadse fratsen heeft BMW ook toegepast op het interieur, met als toppunt sneeuwwitte plastic deurgrepen! Waarom? Citroën heeft het gedaan met haar DS3 én BMW dacht: ’Dat wil ik ook, sneaker worden!’
Een merk hoort er in de bronstige autowereld kennelijk niet meer bij als je niet in elk geval een model hebt dat lijkt op een gymschoen: fel roze, met wit leer gevoerde bekleding en geel gestrikte veters. Ook de auto-industrie heeft zich de laatste jaren gestort op de marketingtrend (of gimmick die ’urban’ is gedoopt). Het doel is natuurlijk de jong volwassenen in de grote steden te bekoren met een wagen die snelheid en sportiviteit uitstraalt. Voor hen is vormgeving en techniek immers toch belangrijker dan het aantal pk’s. De term ‘urban’ wordt al jaren gebruikt om bewegingen in muziek, kunst en mode te labellen. Eerst alleen in de VS, maar het is inmiddels ook een bekend begrip geworden bij ons. Volgens Wikipedia kenmerkt de stijl zich voornamelijk door uiterlijk vertoon; het dragen van onder andere bling bling, ‘baggy’-broeken en wijde t-shirts zijn een must.
In de autowereld zijn de reclamejongens echter met de term Urban aan de haal gegaan en hebben ze er allemaal hun eigen, totaal afwijkende definitie aan gegeven. Nissan spant de kroon. Ik begrijp de definitie ‘Urban Proof Mastered’ nog steeds niet als ik een burgerlijke QashQai zie. De tv-campagnes van de QashQai maken het bovendien alleen nog maar verwarrender; alsof je in het echte leven al rijdend in de grote stad ook wordt bekogeld met verf of wordt aangevallen door ontsnapte bowlingballen. En het is niet alleen de Nissan Qasqai. DeToyota Urban Cruiser, Opel Agila, Kia Soul, Dries Roelvink… het zijn allemaal wannabe’s. Dat is geen bling bling, dat is geen Urban, dat is gewoon Vinex. Anouk? Ja! Smart? Ja! Toyota iQ? Ja! Mini Roadster? Ja! Tesla Roadster? Ja! Citroen DS3? Ja! Alfa Romeo MiTo? Ja! Fiat 500? Ja! Ali B? Ja! Waarom? Omdat een urban car cool, hip, baggy, rauw en (on)praktisch klein hoort te zijn. Om lekker ontspannen bumper aan bumper geparkeerd te staan aan de Amstel in Amsterdam.
Urban: je bent het of je ben het niet. De nieuwe BMW 1-serie Urban Line valt door de mand en is het zeker niet. Alsof Theo Janssen ooit een jonge hippe stadse yup wordt. Een provinciaaltje in de grote stad die lekker zichzelf blijft. Einzer, wees daarom blij met jezelf, met wie je bent. Less is more. Verberg je niet achter een masker van witte fake make-up en gepimpte witte accessoires. Dat heb jij toch niet nodig?
*Signature song*
“Heel veel mensen roepen me na… ik ben de slechtste rapper van de straat”
Roel C Verburg
Gepubliceerd op AutoVisie.nl, december 2011
