Als het zonnetje ook maar even schijnt, verandert de Cinquecento direct in een sauna en draai ik gelijk mijn raampje open. Mijn haren wapperen terwijl de wind als milieuvriendelijke airco (zo’n geurdennenboompje heb ik niet nodig) door mijn auto waait. Modern is het niet meer, maar genieten wel.
Zomergeluiden
Bovendien kan ik de zomer horen. De scheurijzers die over de weg suizen, en tevreden pruttelende klassiekers die liefdevol uit het winterstof zijn opgepoetst, ieder stukje blinkend in de zon, komen voorbij gerold. Die geluiden worden aangevuld met gebulder van exotische auto’s, en vooral met bulderen van het lachen van dolgelukkige liefhebbers.
Cabrio’s
Dit zomerse plaatje zou niet compleet zijn zonder cabrio’s. Wapperende haren (maar dan zoals het hoort) in een blitse bak en een stel jaloerse blikken van de oventjes op wielen die ingehaald worden door de cabrio’s. Dat is nu eenmaal hoe het gaat.
Vreemd fenomeen
Alleen… Er doet zich een vreemd fenomeen voor. Terwijl ik nog net niet mijn hoofd uit het raam steek zoals een hond dat doet, word ik ingehaald door een cabrio. Mèt het dak erop. Terwijl hier in de Cinq het dak eraf gaat vanwege het feestje dat ik vier om die drie zonnestralen, laat degene die letterlijk het dak eraf kan halen het erop zitten. Ik kan er niet met mijn hoofd bij.
Verplicht dicht
We moeten namelijk al zo’n 185 dagen per jaar verplicht met het dak dicht rijden als we willen voorkomen dat ons interieur in een waterballet verandert en ieder jaar is het weer een paar dagen langer zo koud dat we ons afvragen of onze tenen er niet zullen afvriezen, dat niemand het in zijn hoofd zal halen om überhaupt met een cabrio de weg op te gaan. Dat zijn van die dagen waarop we ons extra gelukkig prijzen met een dak boven ons hoofd en een verwarming in de auto. Daar kunnen onze oorwarmers en regenpakken namelijk niet tegenop.
Genieten
Nu weet ik best dat auto’s voor sommige mensen een noodzakelijk kwaad – of goed, want wie wil nu niet warm en droog blijven? – zijn, maar dat ga je me niet vertellen als je in je cabrio naast me komt rijden. Dan ga ik er vanuit dat je ook een beetje geniet van het autorijden, vooral als hij helemaal spik en span is.
Geen smoesjes
Als jij daar dan rijdt, dan verwacht ik ook iets van je. Een grote tandpastaglimlach bijvoorbeeld, wapperende haren en dus een open dakje. Dat je haar ervan door de war raakt is geen excuus: daar is het immers een cabrio voor. En dat het een beetje koud kan zijn, dat weet je. We wonen in Nederland, niet in Spanje. Wie weet heeft jouw cabrio wel stoel- of nekverwarming. Daar gaat je excuus. Daarbij: die sjaal heb je vast nog wel aan de kapstok hangen.
Open dus, dat dak.
Column geschreven door FemmeFrontaal Laura Kaai, schrijfmeisje.nl
