Voorheen scheurde Suzan Veldhuis, directeur van een technische academie op een hogeschool, van afspraak naar afspraak in haar BMW 1-serie. Toch zocht ze iets anders, voor erbij: iets met een ziel. Het antwoord daarop bleek een Nissan Figaro uit 1992. Haar onthaastauto.
Een auto zo bijzonder dat zelfs popicoon Madonna een exemplaar wilde hebben voor op haar drie kilometer lange oprit: de Nissan Figaro. Niet alleen Madonna verloor haar hart aan dit retro-autootje, maar ook Suzan Veldhuis (37). Haar onthaastauto.
‘Sinds 2018 ben ik directeur van de technische opleidingen van de hogeschool, zoals bouwkunde, civiele techniek, bouwtechnische bedrijfskunde, archeologie en technische bedrijfskunde. Onderwijs vind ik belangrijk en techniek vind ik, ondanks dat ik hier niet vandaan kom, heel boeiend. Ik ben een vrouw in een mannenwereld, op alle fronten eigenlijk. Zowel de studenten, als de docenten zijn over het algemeen man. Toen ik daar kwam werken, merkte ik dat er toch erg veel behoefte was aan een vrouwelijke factor.
Bij technische opleidingen werd er nog niet zoveel waarde gehecht aan de persoonlijke begeleiding van de studenten, zolang die som maar correct was en die brug niet instort. Die vrouwelijke, empathische factor heb ik wel weten te introduceren. Als ik met docenten praat, vraag ik ook naar hun gevoel. Dat wil niet zeggen dat we met zijn allen op een sofa moeten zitten en helemaal uit moeten pluizen hoe iemand in elkaar zit. Bij een bijeenkomst zeg ik gewoon: ‘Oké, en nu gaan we het even tien minuten over gevoelens hebben’. Als je het aankondigt, dan vinden mannen het helemaal niet zo erg. Dan gaan ze gewoon even tien minuten over hun gevoel nadenken.’
Onthaasten
‘Als directeur werk ik hard en veel en heb daarom weinig vrije tijd. Ik rij een BMW 1 Serie die mij snel en gemakkelijk op plaats van bestemming brengt, maar ik zocht iets anders, voor erbij. Iets wat meer bij mij past, iets met een ziel. Ik was altijd al gek op een klassieke Fiat 500, lekker oldskool. Deze zijn echter lastig qua onderhoud en rijden niet zo lekker. Ik besprak mijn wens voor een autootje met een ziel met Odiel, waarop zij mij een Nissan Figaro liet zien. We hebben nog naar andere auto’s gekeken, maar ik bleef maar aan de Figaro denken. Op een mooie zomerse dag besloten we naar de Figaro specialist in Monster te rijden. We maakten een proefrit en plakten er een gezellig dagje uit aan vast, niet in de veronderstelling dat ik uiteindelijk een auto zou gaan kopen. Binnen twee weken had ik ‘m gekocht, ik was op slag verliefd. Als je erover nadenkt, is het eigenlijk ook helemaal niet verantwoord. Zo’n auto kost ongeveer 12.000 euro, daar kun je met gemak een andere fijne auto voor kopen voor dagelijks gebruik. Maar daar gaat het mij niet om.’
Nu rijdt ze in een Nissan Figaro uit 1992: haar onthaastauto. Met 76 pk en een drietrapsautomaat kun je niet anders dan je tempo ook aanpassen aan dat van de auto. ‘Zelfs als het regent, schijnt in mijn auto de zon.’ Hij heeft de charmes van een oldtimer – maar is een youngtimer – en komt rechtstreeks uit Japan, met het Japanse vignet nog op de voorruit.
Ruim 25 jaar geleden werd dit retro-karretje als conceptcar geïntroduceerd tijdens de Tokyo Motorshow. Ze droeg de nostalgische slogan: ‘Back to the future’. Het idee van de Japanse ontwerper was een een artistiek stadsautootje in de gedaante van een vierwieler uit de fifties, maar mét moderne en luxe techniek uit de jaren negentig. Zo is ‘ie destijds van alle mogelijke opties voorzien: hij heeft centrale deurvergrendeling, airconditioning en een carkit in het originele design. Als viercilinder met 1000cc en een turbootje, wil hij wel. Het is uiteraard geen BMW 1-serie waarmee je even lekker optrekt bij het verkeerslicht. In de Figaro dein je juist rustig over het wegdek. Het draait bij haar om pure rijbeleving, en dat kan ook zonder pk’s.
Madonna
De Figaro is een sociale auto. Overal waar Suzan haar mintgroene bolide parkeert, heeft ze aanspraak. Vooral oudere mannen zijn er dan van overtuigd dat zij vroeger ook zo’n auto hebben gehad. Toch is dat vaak niet het geval, omdat de auto daar simpelweg te jong voor is. De auto wordt vaak aangezien voor een Daihatsu Copen, een Lloyd uit 1957 of een Simca uit 1959. Zo wereldberoemd als de musicial ‘The Marriage of Figaro’ is, zo onbekend is de Nissan Figaro. Van deze Nissan rijden er ongeveer 20.000 stuks rond in de wereld. In de jaren negentig is het autootje van Japan naar Groot-Brittannië geïmporteerd. De Figaro werd in Engeland een rage toen Madonna, op tournee in Japan, de Figaro spotte en er ook eentje op haar drie kilometer lange oprit wilde hebben. De Britse wannabe’s volgden al snel en zo werd de Figaro een hit in Engeland. In Nederland rijden er slechts 214 exemplaren rond. Je breekt gemakkelijk het ijs met zo’n unieke auto als dit. Zo heeft Suzan ook nog nooit iemand meegemaakt die de auto niet leuk vindt. ‘Het is een allemansvriend. Dat merk je ook op de weg. Mensen steken hun duimen naar je op en andere bestuurders zullen niet zo snel bumperkleven. Ze zijn juist lief voor mij en mijn Figaro.’
Gebruiksaanwijzing
Suzan krijgt vaak de vraag hoe het is om in een rechtsgestuurde auto te rijden. Het is immers een Japanse auto. Met de Figaro is dat echter geen probleem. Het is een automaat en je went er snel aan. Toch leent Suzan haar Figaro niet graag uit. Buiten haar heeft er nog amper iemand anders in gereden. Rijdt er wel iemand anders in, dan zit Suzan er naast. Niet omdat de desbetreffende bestuurder niet kan rijden, maar om het feit dat het een auto is met een gebruiksaanwijzing. Neem bijvoorbeeld de richtingaanwijzers: voor je het weet heb je je ruitenwissers aan staan. Daarnaast is het ook belangrijk dat je niet te veel uitwijkt naar de verkeerde kant van de rijstrook, omdat je natuurlijk aan de andere kant van de weg zit. Dat ziet Suzan wel als een nadeel. Een ander nadeel is dat je op N-wegen moeilijk kunt inhalen. Inhalen gaat al niet zo makkelijk, maar op een N-weg zie je gewoon niets. De bijrijder in kwestie zal dan moeten bepalen of er ruimte genoeg is om in te halen. En dan het állergrootste nadeel: als je een parkeergarage inrijdt en een parkeerticket moet pakken. Als oplossing heeft Suzan een knijper in de auto liggen, waarmee ze gemakkelijk het kaartje kan pakken. ‘Dit resulteert wel in gekke gezichten, wanneer degene achter mij opeens een knijper uit het raam ziet steken. Mocht het niet lukken, moet ik helaas toch de auto uit. Gelukkig heb ik een lief, schattig autootje en wachten mensen met alle liefde op me.’
Glimlach
Geen airbags, geen kreukelzone, geen ABS, geen elektrische buitenspiegels, geen EPS, geen automatisch cabrioletdakje, geen digitale radio. Wel airco, wel stuurbekrachtiging, wel elektrische ramen, wel een dode hoek, wel aandacht, wel liefde, wel een onwijs grote glimlach en wel onthaasten. Want in een Figaro schijnt altijd de zon.
Dit artikel is eerder gepubliceerd in ‘Shift’ een autoblad gemaakt door onze Rowan Peperkamp.
