Een aantal druilerige zaterdagen geleden was het zo ver. De knop was om. Er moest een nieuwe auto komen. Een naderend afscheid van mijn blauwe handtas zat me dwars, maar het kon zo niet langer. De uitputtingsslag na elke snelwegrit en de aankomende reparaties waren de redenen om overstag te gaan. Het was tijd voor comfort. Tijd voor een Audi. Dit Duitse degelijke, maar toch ook sophisticated automerk wilde ik in mijn bezit hebben.
‘All the way from Maaskantje’
Na eerst een flink vervuilde – vertrouw geen foto’s op Marktplaats – bolide te hebben bekeken in Borne, besloten we de gok te wagen richting het zuiden van het land. Daar stond namelijk een verleidelijke Audi A3 te koop. Oomlief was die vrijdag ervoor al in de buurt van het Brabantse dorpje en had haar al even bewonderd. Hij gaf haar ‘a big thumbs up’. Ze steeg met stip tot boven aan mijn wensenlijstje.
Op een steenworp afstand van Maaskantje werd ik door een groepje, dat verdacht veel leek op de New Kids, begroet in een loods bezaaid met occasions. Een kille, lichtgrijze hal met een aantal rijen auto’s. En duidelijk aandelen in Mercedes. Mijn Audi viel meteen op. Het was Love At First Sight! Ik fluisterde tegen mezelf: ‘Deze koop ik’. Van binnen stilletjes een gilletje van geluk. Ze ziet er prachtig uit; lederen bekleding, onweerstaanbare doch bescheiden hemelblauwe lakkleur en knopjes als nieuw. Wauw! ‘Ze rijdt vast voor geen meter’, dacht ik in een flits. Een proefritje maakte een einde aan deze nare gedachte. Ze was top! Sjonge en nu dan, ‘kan ik wel helder nadenken? Ga ik dit echt doen?’ Na maanden wikken en wegen, zenuwachtig worden van die enorme smak geld, ging het toch echt gebeuren. De deal was in een split second gemaakt, 250 euro van de prijs af en verkocht! Direct meenemen was de boodschap en mijn eerste trip In My First Audi was een feit. Ik wil nooit meer anders!
