Voor veel mensen is een auto maar een aluminium blik dat ze van A naar B brengt. Niet voor mij, en al helemaal niet voor mensen zoals mijn vriend, een Corvette-liefhebber. Sowieso bestaat een Corvette meer uit plastic, maar dat terzijde. Afgelopen zondag kwamen wel 280 Corvettes bij elkaar tijdens de 60th Anniversary Meeting en dat is een feest voor iedereen die de looks van een auto ook maar een beetje kan waarderen, want er waren een hoop blinkende beauties!
Amerikaanse auto’s zijn het type waar je van moet houden. Eenmaal gewend aan Europese auto’s krijgt de Amerikaan de labels ongeraffineerd, lomp en log opgedrukt, zeker bij de klassieke modellen. De meeste mensen die een Amerikaan rijden zijn dan ook echte liefhebbers, zoals mijn vriend. Zijn kinderdroom – een Chevrolet Corvette – staat inmiddels in onze garage en werd afgelopen zondag van stal gehaald voor de 60th Anniversary Meeting in Arnhem, waar ik juist de details probeerde vast te leggen, want zelfs al zijn ze misschien niet zo verfijnd als sommige Europese ecokarretjes, dan nog blinken vooral de klassiekers wel uit in details. Een perfecte gelegenheid om mijn voornemen van ruim een halfjaar geleden eindelijk eens goed waar te maken en me te verdiepen in fotografie. Oké, een goede gelegenheid om het gewoon te doen en te experimenteren, want ik wil het toch gaan leren.
Wat je doet bij zo’n meeting
Zelden zie je een Corvette in het wild en als dat al gebeurt terwijl jij ook in je Corvette (of welke Amerikaanse auto dan ook) zit, dan zwaai je naar elkaar alsof je elkaar al eeuwen kent. Toen we het terrein opkwamen, was dat niet meer te doen. Nog nooit in mijn leven heb ik zo veel Corvettes bij elkaar gezien, zelfs niet tijdens American Sunday. De beide hallen stonden helemaal vol, langs de hallen stond het nog voller en langs het spoor stond het propvol. Rijen met alle generaties door elkaar, van C1 tot en met C6, de meeste blinkend in de zon. Parkeermeneertjes zorgden ervoor dat niemand per ongeluk een andere auto beschadigde tijdens het inparkeren: goed geregeld dus. Als je Corvette daar dan mooi staat te zijn tussen al zijn vriendjes is het tijd om de rest te bewonderen, want dat is wat iedereen voornamelijk doet: rondlopen, genieten van de zon, hier en daar kletsen met een andere eigenaar en vooral veel foto’s maken van andere mooie exemplaren. Smartphones zijn dus ook veel-geziene gasten, net als spiegelreflexcamera’s. Om ervoor te zorgen dat je auto nog net wat meer glimt op de foto lopen er mensen rond om je kennis te laten maken met hun poetsproduct. En dan bedoel ik niet alleen dat ze het voordoen. Nee, de eigenaar moet vooral zelf zien dat hij het ook kan. Het klinkt een beetje als een Tell Sell-reclame (en dit zijn niet alleen mijn gedachten, maar ook de woorden van de poets-verkoopman in kwestie), maar het werkt wel. Verder klinkt er jaren ’50 en ’60 muziek over het terrein, gespeeld door een amusant en dynamisch bandje, om de sfeer helemaal af te maken.
Wat je ziet bij zo’n meeting
Corvettes. Véél Corvettes. Zo komen we de eerste generatie C1 tegen, waar zelfs nog een rooster voor de koplampen zit om de lampen te beschermen tegen opspringende stenen. Klassiek spul in overvloed, maar ook veel modern moois, zoals de gele C6 met prachtige zwarte wielen en gele details. Vervolgens kom je weer langs een klassieker gelopen. Verrassend genoeg zijn er niet alleen Corvettes: er stond één moderne Mustang tussen en later kwam ook een oude Ford het terrein op. Een kleine Bentley-selectie van de eigenaar van het terrein maakte ook deel uit van het evenement, en ironisch genoeg waren die auto’s groter dan menig ander auto daar, en sowieso hoger dan ik ben met mijn 1,66 meter.
Om het feestje af te maken wordt er van iedere generatie een auto beloond met een prijs. Bij de winnaars horen de oudste Corvette op het terrein (de C1 met beschermde koplampen), een C2 Stingray met split-window, een C3 in een prachtige knalkleur (die, als ik het me goed herinner, een vrouwelijke eigenaar heeft), de 35 Anniversary C4, een C5 en natuurlijk een C6, die niet meer op de foto paste.
De beste manier om een toch al heerlijke dag af te sluiten is natuurlijk met autorijden. In de Corvette. De sfeer tijdens de meeting was gezellig, gemoedelijk en zelfs een beetje knus. Het aantal Corvettes was indrukwekkend, vooral als je nagaat dat je ze dus zo zelden in het wild ziet en dat Nederland maar een klein landje is. Een aantal mensen kwam uit Duitsland of België, maar dan nog. Hoewel ze niet in de buurt kwamen van de burgers zoals ze die in de VS (of bij Hard Rock, want ik ben nog nooit in de VS geweest) kennen, liepen genoeg mensen met een burger rond en ook zakjes friet waren geliefd. Een meer Nederlandse snack kon je ook krijgen: poffertjes. Al met al dus een goed verzorgd evenement, maar eerlijk is eerlijk: met alleen de Corvettes had eigenlijk iedereen zich net zo goed vermaakt. De auto’s en de sfeer waren al genoeg.
Op de terugweg, nog steeds in de Corvette, kwamen we een prachtige turkooizen C1 cabriolet tegen met witte flanken. En we zwaaiden. Zo gaat dat.
Column geschreven door Laura, schrijfmeisje.nl.
