Jeremy Clarkson zegt over de Tesla Roadster dat het ‘The first electric car you might consider to buy’ is. Dit zag ik niet in de nieuwste aflevering van Top Gear, want inmiddels is deze Tesla alleen nog als occasion te koop. De uitspraak prikkelde mij wel, een positieve review van een man die doorgaans nogal kritische reviews geeft. En dat voor een volledig elektrische auto.
Nu hoef ik mij niet te meten met Clarkson, ik ben er immers om vanuit het vrouwelijke perspectief verslag te doen van ‘mijn week met de Tesla’. Een week waar ik naar uit heb gekeken. Want alleen de wetenschap al dat je in een sportwagen mag rijden die in 3,9 seconden naar 100 km p/u kan, haalt ook in míj het jongetje naar boven. Toch jammer dat je daar op de Nederlandse wegen niet zoveel mee kunt. Wél gaaf om iedere medeweggebruikers in ‘rook’ achter te kunnen laten.
De zenuwen die ik aanvankelijk had om deze snelle wagen te rijden bleken nergens voor nodig. Het is ‘gewoon’ autorijden en feit dat het een automaat (één versnelling dames!) is maakt het ook een stuk makkelijker. Het enige verschil met mijn normale auto is dat ie zo laag is. Bochten vindt de Roadster daardoor een feest en terwijl je billen bijna op de achterwielen zitten voel je iedere oneffenheid op het wegdek.
Glimmend van trots reed ik een week lang in een echte sportwagen. Dijkweggetjes, de supermarkt en gewoon naar kantoor. Alleen kon ik de bewonderende blikken en verrekte nekken van voorbijgangers bijna niet zien. Dat ik laag zou zitten had ik van tevoren al gelezen, maar zo laag?! Zelfs de kleinste auto’s leken vanuit mijn perspectief reuzen; alleen tegen de billen, neuzen en deuren van andere auto’s kijk je nog aan. Eenmaal naast de auto zag ik toch veel nieuwsgierige toeschouwers. Bijvoorbeeld van vaders bij de crèche en mannen op mijn werk. Of proberen ze onder mijn rokje te kijken bij het uitstappen? Enfin, zó voelt dat dus als je Paris Hilton bent. De Tesla Roadster haalt overigens niet in álle mensen het beste naar boven. Na de eerste nacht voor mijn deur trof ik een plas op de motorkap van mijn adoptie- Tesla aan. Blijkbaar is het leuk om in een dronken bui je blaas te legen boven een auto die precies op de juiste hoogte is.
Van tevoren had ik bedacht dat ik de Tesla Roadster zou gebruiken als lokaas om kennis te maken met de Tesla Model S die ik regelmatig aantref op de parkeerplaats van mijn werk. Het heeft me een week gekost om uit te vinden wie de eigenaar was. Hij leek alleen helaas niet geïnteresseerd in ‘zijn’ kleine zusje. En ik had het lef niet om een briefje onder zijn ruit te doen met de vraag of we een wedstrijdje zouden doen.
Om terug te komen op de uitspraak van Jeremy. Na een week zou ik niet overwegen om een Tesla Roadster aan te schaffen. Nog even los van het feit dat ik het geld niet heb voor een auto waarvan de nieuwwaarde destijds € 100.000,- was. Het is een mooie sportwagen, maar niet zo geschikt. Geweldig om rondjes mee te scheuren met manlief terwijl de kinderen thuis blijven. Er kan namelijk maar één passagier mee. Je handtas kun je nog net in de kofferbak kwijt, naast de enorme berg met smoezelige oplaadkabels. Niet zo vrouwvriendelijk en praktisch dus. Wel handig is het beeldscherm in de auto waarmee je kunt zien wat er achter je gebeurt op straat. En zo je wilt, speciaal voor vrouwen, best handig bij het inparkeren. Dat was zonder stuurbekrachtiging een uitdaging.
Na ‘mijn week met de Tesla’ kan ik manlief blij maken. Ook ik wil nu sparen voor een sportauto. Zonder stekkers, en met een piepklein achterbankje voor de kindjes of mijn handtas. Een weekje spelen in zo’n snelle lage sportwagen smaakt naar meer!
Fotografie: Olaf Licht
Janneke won in september een weekje testrijden in de Tesla Roadster van Profile Tyrecenter. Dank aan Profile voor het mede mogelijk maken van de rijtest!
