We maken ons langzamerhand allemaal klaar (vooral mentaal) voor de marathon die we kerstinkopen noemen. Een volledige zaterdag vrijhouden voor een trip naar de…
Zo zat ik gisteren in mijn auto met de zon op mijn gezicht. Ik voelde dat er een zweetdruppeltje op mijn voorhoofd parelde en mijn mond was net zo droog als de Sahara. Ik zette mijn ventilator aan voor wat verkoeling, maar het noodlot sloeg toe. Chips. Straks zou mijn make-up ook nog eens uitlopen.
Een auto is een soort van zeepbel. We doen de deuren op slot, trappen het gaspedaal in en kijken voor ons uit. Zoals mijn lieve rijinstructeur vroeger al zei: rijden is 90% kijken. En dat terwijl je niet eens alles ziet. Of beter gezegd overziet. We zien slechts de weinige wagens voor en achter ons. Stel dat alle auto’s op de weg gegevens met elkaar konden delen. Met als doel de veiligste route of manoeuvre te berekenen voor jou als rijder.