Het feest op het circuit was al in volle gang toen ik op uitnodiging van Alpine de VIP-hospitality binnenwandelde. Van vrijdag tot zondag was dit het tweede weekend van juni mijn thuishonk. En ik was niet de enige… Het circuit ontving maar liefst 350.000 bezoekers. Van baby’s van twee maanden tot opa’s van negentig: veel bezoekers kampeerden in de buurt van Le Mans om niets van dit spectaculaire evenement te missen.
Zodra ik het terrein opliep, voelde het alsof ik op een muziekfestival was beland. Overal stonden foodtrucks en drankkraampjes, er klonk muziek uit speakers en er waren merchandisetentjes van teams en merken. ’s Avonds waren er liveoptredens en werd er uitbundig gedanst.
Indrukwekkende line-up
Mijn tijd bracht ik vooral door tussen de Alpine Hospitality, de paddock en de Alpine Lounge boven de pitboxen. Alpine had een indrukwekkend programma samengesteld. Op vrijdag ontmoette ik het team tijdens een Meet & Greet, en een dag later beleefde ik de traditionele drivers parade in het centrum van Le Mans. De coureurs werden in (klassieke) auto’s door de stad gereden en toegejuicht door duizenden fans. Het contrast met de technische precisie van de race was groot, maar het hoort onlosmakelijk bij de magie van Le Mans.
Diezelfde dag was ook de kwalificatie, waarin werd bepaald wie mocht deelnemen aan de Hyperpole (het gevecht om pole position). De raceauto’s zijn verdeeld over drie klassen: Hypercars, LMP2 en LMGT3, en iedereen vocht voor een goede startpositie. Alpine kwam uit in de topklasse: de Hypercar-categorie. Een klasse die steeds spannender is geworden met concurrenten als Toyota, Ferrari, Porsche, Cadillac en Peugeot.
24 uur lang racen
Zaterdag dook ik de pitbox van Alpine in, waar alles strak georganiseerd was. Elk teamlid wist zijn rol, elk onderdeel lag precies op z’n plek en de focus was voelbaar. Ze wisten dat er 24 uur aankwamen waarin het uiterste van mens en machine werd gevraagd. Racen in daglicht én duisternis, waarbij vermoeidheid gegarandeerd opspeelde en de techniek het zwaar te verduren kreeg. In 24 uur kan zo ontzettend veel gebeuren, dat uitrijden op zich al een prestatie is.
Tijdens de gridwalk stonden de raceauto’s al opgesteld en zag ik gespannen monteurs, geconcentreerde engineers en coureurs die volledig in hun bubbel zaten. De startprocedure was spectaculair, met fly-overs, een vlagceremonie en een volle grid. Zodra de klok 16:00 uur sloeg, begon het: 24 uur racen.
Bij Alpine draaide het niet om winnen dit jaar. Hun nieuwe Hypercar (A424) zit nog in een ontwikkelingsfase. Het doel was uitrijden, data verzamelen en leren. Ik bekeek de actie vanaf verschillende plekken langs de baan, en tijdens de race viel vooral op dat de betrouwbaarheid indrukwekkend was. Er waren geen grote mechanische problemen, het team maakte goede pitstops en de coureurs (o.a. Nicolas Lapierre, Jules Gounon en Mick Schumacher) reden constante rondetijden. Alpine verzorgde me uitstekend met heerlijk eten en drinken, fijne loungeplekken en een relaxte sfeer.
Als de avond valt…
De race overdag werd goed bezocht, maar pas toen de avond viel, werd het écht druk! Op de publieke delen van het terrein liep ik soms schouder aan schouder. De sfeer was uitgelaten. Omdat ik niet zo van massale druktes houd, dook ik snel weer de rustige hospitalityplek van Alpine in.
Terwijl het steeds later werd en de stralen van koplampen als lichtzwaarden door de nacht sneden, raakte ik bijna in trance van het ritmische op- en terugschakelen van de motoren.
Laat in de nacht nam ik de laatste shuttle terug naar het hotel, maar echt tijd om te rusten was er niet. Want zondagochtend vertrok ik alweer vroeg richting het Le Mans-circuit. Dit keer naar een ander deel van de baan om daar de raceactie te volgen. Uiteraard liet ik mijn gezicht nog een laatste keer zien in de pitbox, waar de sfeer gespannen maar hoopvol was. De auto’s lagen stabiel in het middenveld van de Hypercar-klasse. Tot slot keerde ik terug naar de Alpine-hospitality om de slotfase van de race te volgen. De finishvlag zwaaide om 16:00 uur. Het weekend was voorbijgevlogen!
Heeft Alpine zijn doel behaald?
Jazeker! Niet alleen hebben ze de endurance-race uitgereden, maar ze zijn ook nog eens gefinisht op P10 en P11. Een zeer goede prestatie gezien het competitieve veld én het feit dat dit pas hun eerste Le Mans was met hun nieuwe Hypercar-project. Dat belooft wat voor volgend jaar!
Over Le Mans
Op een stoffig Frans circuit werd in 1923 een nieuw soort race geboren — geen korte explosie van snelheid, maar een etmaal vol strijd tegen slaap, slijtage en twijfel. Le Mans vroeg geen helden die hard gingen, maar helden die het volhielden. Terwijl de nacht viel en motoren bleven brullen, werden legenden niet gekroond maar gesmeed. Elk uur bracht nieuwe kansen, risico’s en onverwachte wendingen. Wat begon als een test van techniek, groeide uit tot het meest menselijke gevecht op vier wielen.
