Als de Fransen iets kunnen is het wel moeiteloos stijlvol voor de dag komen. Dus toen Jolie Jacobs naar Nice toog om de nieuwste DS7 te testen, zag ze dat het Franse automerk DS daar het patent op had aangevraagd. Het prachtige lijnenspel schitterde haar in het mediterrane zonlicht tegemoet. Maar rijdt deze dame net zo lekker als ze oogt?
Design
Er is geen Parisienne die er ook maar over nadenkt om lange afstanden op hakken te lopen. Nee dan liever een stylish mocassin aan de voeten, want comfort is toch wel erg belangrijk. Wanneer we in Nederland proberen comfortabel en stijlvol voor de dag te komen, sloffen we rond in een paar met schapenwol gevoerde Australische laarzen. En dat Franse merken nou eenmaal snappen hoe het wel moet, werd weer eens temeer duidelijk toen er op het Royal Mougins Golf Resort een rij DS7’s uitgestald stond om door het autojournaille getest te worden. De scherpe lijnen, het geprononceerde spel van koplampen, de diamandvormige grille, een feestje voor het oog.
Comfortabel snel
De DS7 e-tense 4×4 360, maar ook de e-tense 4×4 300 en de e-tense 225 staan onder een luifel te wachten totdat we instappen. Ik kies eerst voor de sterkste uit het gamma, de DS7 e-tense 4×4 360. Niet omdat ik denk dat deze versie gretig aftrek zal nemen in Nederland, het is nou eenmaal niet de zuinigste versie, maar wel omdat ik verwachtte dat deze het best zou rijden. En dat bleek niet zo’n gekke gedachte. De turbobenzinemotor van 200 pk met een elektromotor op de vooras van 110 pk en een electromotor op de achteras van 113 pk, bleek comfortabel snel te zijn.
Post-production : Astuce Productions 
Douce als een pakje beurre
Toen we vanuit Mougins de Alpes-Maritime inreden, kwamen we er al snel achter dat deze Fransoos ons zonder enig besef van snelheid in een zucht naar de Franse parfumhoofdstad Grasse toerde. Dankzij de 14,2 kWh batterij kun je 57 kilometer volledig elektrisch rijden, zolang je onder de 140 km/u blijft. Dat laatste bleek verbazingwekkend lastig. Temeer omdat je in 5,6 seconde van 0-100 gaat. Moeiteloos schoot de snelheidsmeter omhoog, waardoor ik mezelf er nog wel eens op betrapte dat ik gas moest terugnemen. Ik had hem in hybride modus gezet en merkte dat het overschakelen tussen de electromotor en de benzinemotor nauwelijks merkbaar was. Zo ook de automaat. Ik had nergens het gevoeld dat de versnellingsbak inhield, terwijl ik toch in acceleratiemodus zat. Als een mes door een pakje beurre zo onopgemerkt vloeide de ene versnelling in de andere over. Om deze vierwielaangedreven Française eens goed te testen, nam ik de proef op de som tijdens de beklimming van steile bergweggetjes die me uiteindelijk naar Gréolières leidde. Maar ook hier had ze geen enkele moeite mee. De vierwielaandrijving zorgde voor de broodnodige grip toen ik de DS7 over landweggetjes naar prachtige uitzichtpunten reed. En wat natuurlijk iedereen wil weten, wat doet het verbruik en de uitstoot? Nou, deze topversie heeft een CO2-emissie van 40 g/km en een gemiddeld brandstofverbruik van 1,8 l/100 km. Pas mal, non?
Comfort
Na de lunch nam ik de sleutels van de voorwielaangedreven e-tense 225 met een 180 pk sterke bezinemotor gecombineerd met een 110 pk sterke elektromotor. Hiermee houd je het iets langer vol om zuiniger te rijden, namelijk 65 kilometer. Deze uitvoering heeft een CO2-emissie van slechts 28 g/km, wat uitkomt op een gecombineerd brandstofverbruik van 1,2 liter per 100 kilometer. Door het achterland van de Côte d’Azur rijdend heb ik vooral gelet op de DS Active Scan Suspension, die de vering automatisch afstelt bij verandering in de ondergrond waarop je rijdt. Of dat nou echt werkt, kan ik je niet vertellen. Ik heb immers niet in een vergelijkbaar model zonder dit systeem gereden. Voelde ik de gaten en hobbel in het wegdek? Nauwelijks! Wat dat opleverde was niet alleen het gevoel van comfort, maar vooral dat je na uren te hebben gereden niet vermoeid uit de auto stapt. En dat vind ik een heel groot pluspunt aan elke auto. Daarnaast zijn er nog heel veel meer pluspunten aan de auto, denk aan het panoramische schuif- en kanteldak, de koplampen met een bereik van 380 meter die voor wat extra veiligheid zorgen en het prachtige nappa-lederen interieur.
Liever gimmickloos
En zijn er dan nog verbeterpunten? Jazeker, de navigatie op het 12-inch touchscreen is er één van. Die hield het niet altijd bij, waardoor je eigen intuïtie nog wel eens op de proef werd gesteld. Wat ik echter storender vond, was de vormgeving van de knoppen in de auto. De standaard knoppen met lijnenspel die we al uit de DS kennen, is ook hier aanwezig. Maar het voelt onprettig, een beetje lomp zelfs. En om het volume te bedienen moet je aan een soort kokertje draaien. Leuke gimmick, maar niet handig in gebruik. Daarnaast zijn er ook nog een trits platte knoppen, waar op een prachtige manier staat aangegeven waar ze toe dienen, echter als de zon erop schijnt zie je daar weinig van. En dan het klokje waar zo vaak over gesproken is, laten we zeggen dat je ervan moet houden, maar persoonlijk vind ik het een stijlbreuk.
Overall ben ik eigenlijk wel gecharmeerd van de DS7. Ik hou wel van moeiteloos stijlvol voor de dag komen en waar ik vooral een groot voorstander van ben is comfort. Want waar luxe vaak plat is, geeft comfort diepgang. De DS7 is in vijf verschillende uitrustingsniveaus te krijgen en staat vanaf begin november in de Nederlandse showrooms. De e-tense 225 koop je vanaf 54.040 euro en de e-tense 4×4 360 is er vanaf 68.940 euro.
Photocredits: Jan Henk Zandberg en Jolie Jacobs
