Waar ik vroeger als klein meisje al onder de indruk was van de drietand van koning Triton in De Kleine Zeemeermin, voel ik dat nu voor de drietand van het Italiaanse merk Maserati. Elke wagen met een glimmende drietand op de neus, dwingt meteen respect af. Zo ook de Maserati Levante. En dat zelfs in de mild hybrid-uitvoering.
Ondertussen kijken we er niet meer vreemd van op, wanneer een luxe sportwagenmerk een SUV op de markt brengt. Sterker nog, de luxe performance SUV’s zijn niet aan te slepen. Het merk Maserati is daar geen uitzondering in. De Levante is momenteel namelijk hun belangrijkste model en komt in drie verschillende uitvoeringen. De Trofeo (het grove geschut met V8), de Modena (een fijne V6) en de GT Hybrid. En met die laatste gingen wij op speeddate.
Design
Wat mij betreft moet je (oké, los van een rood interieur) ontzettend je best doen om met een Maserati ordinair voor de dag te laten komen. Een ingetogen, zakelijke look past hem over het algemeen beter. Zeker als je voor een Levante GT kiest. Zijn grijze maatpak in de kleur Grigio Evoluzione past perfect bij het imago van een hybrid. De blauwe details (luchtroosters, emblemen en remklauwen) herinneren je eraan dat dit de ‘rustigste’ Levante van allemaal is.
Maar als je verder kijkt dan dat, is het – los van de motor – nog altijd onmiskenbaar een Maserati. Zijn proporties zijn imposant, maar nog altijd stijlvol. Tussen de verticale grille prijkt een immense drietand, die je naar de agressieve koplampen leidt. De coupé-daklijn brengt je eveneens bij een drietand op de C-stijl en voert je vervolgens naar een bescheiden dakspoiler. De LED-achterlichten hebben een gedurfd ‘boomerang’-design die zijn geïnspireerd op de historische Maserati modellen zoals de 3200 GT. De gladgestreken oppervlaktes en de zilveren raamlijsten geven het geheel een sophisticated touch. Helaas vind ik 21 inch wielen tóch een tikkeltje te klein voor een sportwagen van dit formaat. Iets dikkere sloffen en hij was helemaal af.
Het interieur getuigt daarnaast van pure ambacht. Ik heb nog nooit zulk zacht leder gevoeld als in deze Levante en het zat werkelijk overal. De zetels, de deurpanelen, het stuur, het middenconsole en het dashboard: allemaal leder. In al mijn enthousiasme zou ik er spontaan heel veel Italiaanse handgebaren bij maken. Ook de semi-analoge tellers en het analoge klokje op het dashboard geven mij het gevoel van eeuwenoude, Italiaanse ambacht. Geen hightech snufjes of een ultramodern interieur. Nee, het gevoel van een tijdloze, handgemaakte handtas van Italiaans leder. Combineer dat met zilveren details en chefs kiss.
Comfort
Hier kan ik kort over zijn. Dit is zo’n wagen waarin je in één ruk doorrijdt naar Bologna of Modena. Je kunt de zetels op 12(!) manieren verstellen, dus je zit altijd goed. Ga je naar de Alpen? Stoelverwarming aan. Zomer vieren aan de Italiaanse kust? Panorama dakje open. Lange ritten? Adaptive Cruise Control aan. Vermoeid? Veiligheidssystemen zoals Lane Keep Assist, Active Blind Spot, Pedestrian Recognition en Forward Collision Warning helpen je.
Daarbij smijt je niet met alles wat ambachtelijk is. En dus ook niet met de deuren van de Maserati Levante. Daar heeft het merk wat op gevonden: soft close. Een flinke ruk aan de binnenkant van de deur is daarmee verleden tijd. Trek ‘m zachtjes dicht en een elektrisch systeem zorgt er vervolgens zelf voor dat de deur met Italiaanse elegantie in het slot valt. Overbodig? Misschien. Fantastisch? Zeker.
Drive
Waar je bij een Maserati meteen denkt aan een luid gorgelende V8 was dat in de Levante GT wel even een ander verhaal. Onder de kap lag namelijk niets van dat, maar een 2.0-liter viercilinder motor. Aan pk’s overigens geen gebrek: met 330 pk zit je met 6 seconden op de 100 km/u en kun je met 240 km/u over de Autobahn jakkeren. Niks mis mee. Waar je bij een hybrid misschien meteen aan ‘suf’ en ‘saai’ denkt, ziet Maserati het een stukje positiever in. De techniek moet er voor zorgen dat je tijdens het rijden ook onderin de toeren meer power ervaart. Zónder dat je je tank in één keer leegtrekt bij een sprintje.
De eerste kilometers vond ik de Levante wat log, maar hoe beter je de auto leert kennen, hoe lichtvoetiger hij (ondanks zijn afmetingen) wordt. Je vrijwel altijd de snelste bij de verkeerslichten, maar bochtjes hoeken zit er met deze bolide niet echt in. De Levante is voorzien van de ondersteltechniek van de Ghibli en Quattroporte. De wielen worden standaard door elektronische dempers en luchtvering gecontroleerd. Comfort staat wat dat betreft voorop.
Het onderstel en de vering doet echter niets voor het sturen. Zoals ik al zei: bochtjes hoeken is niet aan de orde. Waarschijnlijk komt dat omdat Maserati beweert dat de Levante ook offroad goed presteert. Keiharde vering is dan uiteraard niet gewenst. Maar ook in de Levante geldt: sportmodus aan. Dat doet gewoon net wat meer voor de algehele rijbeleving.
Value for money
Ik heb me tijdens deze speeddate vaker afgevraagd voor wie de Levante nou precies is. Zodra ik de parkeerplaats van het tuincentrum opreed, waren het vooral de 55-plus mannen die nog een keer extra omkeken naar de Levante. Als je graag een Maserati wil rijden, vanwege amore voor het merk, dan koop je geen Levante GT. Wil je een chique, luxe en mega comfortabele SUV, valt de Levante wel onder de opties. Al moet je dan ook diep in de buidel tasten. Want ondanks dat er geen V8 in het vooronder ligt, kost deze SUV minimaal 116.000 euro. Ga je vervolgens los in de opties, kom je uit op het prijskaartje van mijn testwagen: bijna 150.000 euro.
En heel eerlijk? Of hij dát geld waard is, weet ik eigenlijk niet. Hij is prachtig en ontzettend comfortabel, maar als ik een Maserati zou kopen, dan koop ik ‘m voor de ervaring. En dan denk je toch eerder aan een sportieve coupé of luxe sedan van het befaamde merk. Voor minimaal 30.000 euro meer, heb je overigens in de Levante wel een V6 onder de motorkap. Scheelt 20 pk extra, maar doet wél een boel voor net dat beetje extra Italiaanse-auto- beleving.
