Hoe flikken ze het toch elke keer? De designfabriek die Mazda heet, heeft ook nu weer hun Japanse roots als onuitputtelijke inspiratiebron aangeboord. En hoe! De verfijning van de Japanse cultuur is tot in de puntjes doorgevoerd. Fijn, hoe sommige automerken zo authentiek blijven. Dat gezegd hebbende, vloog Jolie Jacobs niet naar Japan voor een testrit met Mazda’s eerste PHEV, maar reed ze naar het Europese hoofdkantoor in Leverkusen. Ook leuk. En ja, ondanks de oogverblindende uitvoering van de Mazda CX-60 e-Skyactiv PHEV is er nog wat ruimte voor verbetering.
Mazda’s eerste plug-in hybrid oogt fors op het eerste gezicht. Een SUV met de afmetingen van een familycar gehuld in een sportief jasje. De lange neus herbergt een 2,5 liter viercilinder benzinemotor en een 136 pk sterke elektromotor. Tezamen hebben we het dan over 327 pk en een koppel van 500Nm, waardoor Mazda met de CX-60 e-Skyactiv PHEV haar krachtigste auto ooit heeft geproduceerd. Een mooie prestatie die al snel te merken is als ik deze Japanner door het glooiende landschap van Nordrhein-Westfalen stuur.
Ideale positie
Bij het instappen kom ik echter voor een verrassing te staan als het gloednieuwe Driver Personalisation System -gesitueerd in het infotainmentsysteem- mijn lengte wil weten. Ik voer in: 1,67 meter. Mijn stoel beweegt plots automatisch naar voren en omhoog, het stuur gaat diagonaal de lucht in en de positie van de buitenspiegels wordt aangepast. Alleen de achteruitkijkspiegel blijft ongewogen. Tenslotte wordt gevraagd of mijn rijpositie optimaal is. Ik besluit nog enigszins perplex op ‘save’ te drukken, zodat ik kan testen of het inderdaad mijn ideale rijpositie is. Zodra ik dat doe, wordt er een scan van mijn gezicht gemaakt. Alle instellingen zijn opgeslagen. Wel zo handig, zou je denken.
Na vijf minuten begon ik te prutsen aan de knoppen naast mijn stoel, want wat zegt lengte nou eigenlijk over de ideale rijpositie? Ik heb tenslotte vriendinnen die net zo groot zijn, maar wel langere benen hebben dan ik. Ook mijn bijrijder, die ruim 1,90 meter is, vindt het na tien minuten genoeg en stelt zijn rijpositie opnieuw in als we eenmaal van stoel zijn gewisseld. Laten we het Driver Personalisation System in de Mazda CX-60 dus als een suggestie beschouwen om sneller tot je ideale rijpositie te komen.
Liefde voor knoppen
Voordat we vertrokken, stelde ik de navigatie in via het 12,3 inch infotainmentdisplay voor een route die ons door het prachtige Duitse landschap zou leiden. Een groot head-up display (HUD) geeft nogmaals de route weer. Gelukkig een stuk duidelijker dan het infotainment-display dat boven op het dashboard staat. Die laat namelijk aan duidelijkheid te wensen over. Lees: ‘information overload’. Het infotainmentdisplay is overigens niet alleen groot maar heeft ook een groot aanbod, waardoor je even bezig bent met het zoeken en instellen van bijvoorbeeld de navigatie.
Tot mijn grote vreugde zag ik knoppen onder het display. Mijn liefde voor knoppen in een auto is onbeschrijflijk. Mijn afkeer van displays ook. Misschien ben ik de enige, maar rijden en tegelijkertijd op je display zoeken hoe de radio aan gaat, de navigatie opnieuw moet instellen of hoe je de temperatuur kunt aanpassen, is niet aan mij besteed. Bovendien gaat het eigenlijk altijd ten koste van je veiligheid. Gelukkig is dat bij de Mazda CX-60 maar deels aanwezig, want een trits subtiel vormgegeven knoppen onder het display, zorgden ervoor dat ik binnen enkele minuten in mijn happy mode zat. Dat heeft Mazda dan weer goed uitgevogeld. Het infotainmentdisplay is puur voor infotainment doeleinden gebleven.
Mazda’s CX-60 Happy Mode
En die happy mode werd versterkt tijdens het rijden. De acceleratie van 0-100 km/u in 5,8 seconde is snel te noemen. De accu die zo laag mogelijk tussen de voor- en achteras is geplaatst, zorgt ervoor dat de SUV een laag zwaartepunt heeft, wat een prettig gevoel van stabiliteit met zich meebrengt. Iets wat dus niet alleen te wijten is aan de permanente vierwielaandrijving. Het gevoel van controle en grip op de auto is groot. Hoewel we in een tijd van extreme droogte aan het testrijden zijn, heeft het Japanse merk aan alles gedacht, want als we hiermee op skivakantie gaan, helpt het Hill Descent Control (HDC) je om zoveel mogelijk grip te houden bij het afdalen op bergweggetjes bij regen, sneeuw en ijzel. Wel zo’n veilig gevoel. En als je dan uit verschillende rijmodi kunt kiezen, zoals Normal, Off-Road, Towing, EV en de Sport-modus, is de keuze vrij snel gemaakt.
Over de elektrische motor gesproken (grapje, ik had het zojuist natuurlijk over de Sport-modus): die gaat zo’n dikke 60 kilometer mee als je keurig onder de 100 km/pu blijft rijden. Als je vaak korte stukken moet rijden, kun je dus serieus veel brandstof besparen. Toch lekker voor de portemonnee met de huidige brandstofprijzen. En de sportmodus is natuurlijk leuk, maar zou nog prettiger aanvoelen als de achttrapsautomaat bij plotse acceleratie vlotter mee zou bewegen. Nu houdt hij nog wat in als je hem op zijn staart trapt.
Schoonheid en elegantie
En dan tot slot het interieur. Laten we van achter naar voren door de auto gaan, want ‘it’s only getting better’ hoe verder je naar voren gaat. Zoals je hier ziet pas ik met gemak in de achterbak, want zelfs met de achterstoelen omhoog kan er nog ruim 500 liter in en als je ze neerklapt levert dat in totaal genoeg ruimte op om er een roedel honden in te herbergen of tenminste zo’n 1726 liter. Ook op de achterbank ervaar je die ruimtelijkheid, want ook lange mensen hebben genoeg been- en hoofdruimte. De zitting is comfortabel, ruim en bovendien elegant én sportief afgewerkt.
De ruimte die je op de achterbank ervaart, ervaar je voorin des te meer. Bij Mazda noemen ze dit Japanse concept ‘Ma’, wat staat voor de kalme en waardige schoonheid van de lege ruimte. Ik kan niet anders zeggen dan dat het ook Zen aanvoelt tijdens het rijden. Er is weinig wat afleiding geeft, althans als het display uitstaat. Zelfs het interieur leidt niet af wat door de combinatie van nappaleer, esdoornhout, Japans bewerkt textiel en chromen details niet bepaald eentonig te noemen is. En toch: ‘it all blends in nicely’. Het is prachtig om te zien dat schoonheid en elegantie zo goed samengaan in een zo rijk gedetailleerd interieur. Wij reden in de overcomplete Takumi uitvoering met het Bose premium-audiosysteem, het privacy glas achter, het ragfijne Musubu-stiksel op het dashboard en het panoramadak met schuif- en kantelsysteem. De kleur? Rhodium White.
Naast de PHEV wordt er van de Mazda CX-60 ook nog een 3.0 liter e-Skyactiv X zes in-lijn benzinemotor aangeboden in Nederland. Beide auto’s hebben een automatische transmissie met acht versnellingen en zijn verkrijgbaar in vier uitvoeringen te weten, de Prime-Line, Exclusive-Line, de Homura en Takumi. De Takumi uitvoering is aan te schaffen vanaf 60.940 euro en staat vanaf 3 september in de Nederlandse showrooms.
Fotocredits voor Harald Dawo
