Je kan zeggen wat je wil over Elon Musk, maar de beste man heeft wel naam gemaakt in de EV-wereld. De kwaliteit van de materialen in zijn Tesla’s houdt soms nog wat te wensen over, maar qua actieradius en technologie heeft Musk de lat hoog gelegd voor andere fabrikanten. En nu weet-ie ook nog een bizarre auto op de markt te brengen met maar liefst 1.020 pk. Ik heb het over de Tesla Model S Plaid.
En ja, die is ráp.
Looks
Wie denkt dat de Model S Plaid een volledig nieuwe S is, heeft het mis. De wagen heeft nog precies hetzelfde formaat dan zijn ‘langzamere’ voorgangers, maar heeft wel een upgrade gehad. Zo spot je nieuwe bumpers en spoilers, wat hem nét iets dikker maakt. Chrome is bij Tesla uit de mode, dus alle elementen die voorheen in chroom uitgevoerd waren, zijn nu zwart. Combineer dat met 19 of 21 inch zwarte velgen en een Ultra Red lakkleur en je hebt een batmobile op de stoep staan.
Binnen in de Tesla Model S Plaid vind je – anders dan bij de 3 en de Y – twee schermen. Eén ‘normaal’ digitaal dashboard voor het stuur, waar je alle belangrijke informatie vindt voor tijdens de rit én een display boven de middenconsole.
Ik slaakte stiekem een gilletje van geluk toen ik het ‘gewone’ dashboard zag, omdat ik nog niet helemaal heb kunnen wennen aan alle informatie op één grote tablet in het midden. Dit voelt intuïtiever en een stuk veiliger.
Op het 17 inch display – die verstelbaar en draaibaar is – kun je je navigatie instellen, je climate control bedienen, games spelen en films kijken. Het display is – net zoals de auto – razendsnel en biedt prachtige, realistische kleuren. Op de achterbank vind je trouwens óók nog een scherm, waarmee de passagiers bijvoorbeeld hun eigen climate control kunnen bedienen en toegang hebben tot entertainment opties.
Qua interieur kun je kiezen voor een volledig zwart carbon fiber decor of kun je het carbon afwisselen met witte of crèmekleurige bekleding. In vergelijking met de andere Tesla’s die ik heb gereden, voelt het wel alsof het merk absoluut een slag heeft geslagen in de kwaliteit van het interieur. Alles voelt een stuk volwassener en houdbaarder aan. Het is daarbij altijd licht in de cockpit, vanwege het enorme glazen dak. Het scheelt wel dat infrarood- en uv-licht geblokkeerd worden, om zo warmte en schittering te verminderen.
Drive
De Plaid-variant van de Model S belooft indrukwekkende prestaties. Zo is het momenteel de snelst accelererende productieauto, mede door zijn drie carbon ingelegde high performance motoren en de bijbehorende 1020 pk. Een 0 tot 100 sprint zou hij op papier in 2,1 seconden moeten doen. Eh, pardon? Dat is één keer knipperen. Ik moet toegeven dat ik een beetje zenuwachtig was om het pedaal van deze wagen eens flink in te trappen. Voorafgaand aan mijn testrit kon ik me namelijk niet voorstellen hoe 1.020 elektrische paardenkrachten zouden voelen. Misschien een beetje naïef, maar zó heftig kon het toch allemaal niet zijn? Boy, was I wrong. En dat terwijl ik de beloofde 2,1 seconden naar de 100 nog niet eens heb gehaald.
Dit is de Space Mountain in Disneyland Parijs in het kwadraat. En ken je die Slingshot-attractie op de kermis? Die is hier niks bij. Omdat het een elektrisch aangedreven auto is, is alle koppel direct beschikbaar. Dat zorgt echt voor een andere ervaring dan bij een brandstofmotor. Daarbij produceerde ik bij een sprintje meer geluid dan de auto zelf, wat ook bijdraagt aan de buitenaardse ervaring. Hoe diep je het pedaal ook intrapt, het blijft doodstil in de cabine. Het gemis van die geluidsprikkel maakt de ervaring nog intenser, alsof je brein de snelheid gewoon niet kan verwerken. Een sprintje van 0 naar 100 is – letterlijk – duizelingwekkend. En als je er naast zit als passagier is dat gevoel alleen nog maar erger. Je maag keert zich letterlijk om. Waar de Plaid zich ook nog eens op onderscheidt, is dat hij bóven de 100 km/u ook nog bizar rap optrekt. Inhalen is dus geen probleem.
Wil je je gemotoriseerde concurrenten – zoals een Porsche 911 Turbo S – een poepie laten ruiken bij het verkeerslicht? Theoretisch gezien moet dat lukken, maar dan moet je wel geduld hebben. Om die sprint in 2,1 te klaren, moet je namelijk eerst de drag-strip-modus inschakelen om de accu’s op te warmen. Je batterij moet daarvoor minimaal 60 procent zijn. Maar als die eenmaal de ideale temperatuur hebben bereikt, kun je nog niet los. Houdt de rem ingetrapt en vloer het gaspedaal en… wacht nog een paar seconden. De neus moet namelijk zakken voor optimale grip op de voorwielen. Zodra de auto helemaal gereed is, krijg je een seintje via het scherm. Rem los en ready for take off. Zie je op mars!
Ondanks dat ik twijfel of elk persoon met een rijbewijs ook bevoegd zou mogen zijn om een Plaid te rijden, kun je er ook heel normaal mee rijden over straat. Zoals ik bij de Model 3 en de Model Y ook al heb geschreven: Tesla’s rijden echt heel goed. De wegligging is puik en ook de handling is van een leveltje rijdersauto. Ook op hoge snelheden kun je vertrouwen op voldoende grip en stabiliteit. En dat is fijn met zo’n krachtig apparaat als dit. Voor een beetje comfort kun je op de luchtvering vertrouwen, wat hem ook fijn maakt voor hele lange ritten.
Maar we moeten het wel even hebben over het optionele Yoke-stuur. I get it, het past bij het hele ruimteschip-imago maar alsjeblieft, doe het niet. Behalve als je in Amerika woont waar je alleen maar kilometers rechtdoor rijdt. In ons kikkerlandje, waar de wegen aaneengeschakeld zijn door rotondes, is dat Yoke-stuur een onding. Door de dagen heen wen je er heus aan; bochtjes hoeken? Prima. Maar die rotondes blijven echt een ding. De richtingaanwijzer is namelijk geen fysieke pook achter het stuur, maar een touchscreen knop links op het stuur. Ik verlaag mij liever niet tot de bmw- en audi-rijders zonder richtingaanwijzers, maar met de Plaid was ik helaas genoodzaakt. Als je naar links stuurt om de rotonde over te komen, zit de knop voor je knipperlicht ondertussen ergens rechts onderin op zijn kop. Mij niet bellen. Gelukkig is het conventionele ronde stuur bij Tesla een kosteloze optie.
Comfort
De Tesla Model S is een fantastische reisauto. De auto denkt namelijk graag met je mee tijdens het rijden en neemt zelfs werk voor je uit handen. Zo kun je met het optionele Enhanced Autopilot pakket navigeren met autopilot en beschikt het over Auto Lane Change, waarbij de auto dus zelfs van rijbaan kan wisselen. Ook kan de wagen automatisch inparkeren, super relaxed.
Daarnaast ga je natuurlijk ook ontspannen op pad als je weet dat je een flinke actieradius hebt. Gelukkig zit dat, zoals we van Tesla zijn gewend, wel goed bij deze Model S. Op een volle accu van 100 kWh kun je namelijk zo’n 600 km (WLTP) rijden. Het stroomverbruik zou ongeveer 18,7 kWh per 100 km zijn. Al moet je het aantal sprintjes naar de 100 km/u dan wel beperken. Ben je wel van plan om je een weg door het verkeer te sprinten, dan kunnen jij en je lege accu natuurlijk ook vertrouwen op het supercharger netwerk van Tesla. Daar kunnen we kort over zijn: dat werkt gewoon hartstikke goed. En als je toch moet wachten, ga je gewoon een potje gamen. Of een filmpje kijken. Of zet je het haardvuurtje aan.
Value for money
Voor meer dan 1000 pk moet je wel diep in de buidel tasten. De Tesla Model S Plaid staat voor minimaal 133.000 euro voor je deur. Een paar keer klikken in de online configurator leert mij dat een volledig uitgevoerde Plaid al snel richting de 150.000 euro gaat. Maar voor dat geld heb je wel een unieke elektrische wagen.
Tenminste, voorlopig. Het Amerikaanse bedrijf Lucid heeft namelijk de Air geïntroduceerd in Nederland. De Dream Edition heeft maar liefst 1126 pk en weet Tesla te verslaan op actieradius en verbruik. Maar… omdat deze wagen maar twee elektromotoren heeft, wint de Model S Plaid het nog steeds met het sprintje bij het verkeerslicht.
