De nieuwe 1 Serie van BMW heeft heel wat losgemaakt in de autowereld. Zijn vernieuwde proporties, bijna onherkenbare front en voorwielaandrijving bezorgen de échte 1-liefhebber de nodige onrust. In hoeverre mag deze 1 Serie zich nog een echte 1 Serie noemen?
Flirt factor
De nieuwe 1 Serie staat nu op hetzelfde platform als de BMW X1 en BMW X2. Dit maakt dat de auto een totaal andere look heeft gekregen. Zijn lange, platte motorkap heeft plaats gemaakt voor een kortere variant, die een stuk hoger oploopt, alsof de A-stijlen verder naar voren geplaatst zijn. Dat zorgt ervoor dat de auto een stuk hoger en boller oogt. Naar mijn idee lijkt de auto ook echt een stuk korter dan het vorige model, maar niets is minder waar. De nieuwe en de oude 1 schelen qua lengte maar een halve centimeter.
Zijn zijaanzicht deed me in het begin denken aan een Hyundai i30 of een Kia Ceed, maar hoe vaker ik naar hem keek, hoe meer hij in mijn ogen een 1 Serie werd. Mede door de scherpe lijnen in de zijflanken.
Mijn M135i was gehuld in de kleur Mineralgrau metallic en was voorzien van een bronzen omlijsting rondom de nieren. Geen spetterende combinatie, maar je moet wat als je alle verschillende opties wilt tonen op de demo-modellen. Die nieren hebben overigens ook een makeover gekregen, want zoals je weet worden deze alleen maar groter en groter. Ook lijken de nieren elkaar steeds liever te vinden, want ze zijn in dit geval in elkaar verstrengeld. Ik geef het toe, het heeft wat tijd nodig om zijn nieuwe voorkomen volledig te accepteren en te waarderen, maar het is écht een mooie hatchback.
Zodra ik de portier opentrek, schreeuwt een rood lederen interieur mij tegemoet. Ik zou hier na een maand op uitgekeken zijn, maar voor een weekje vond ik het prima. Een beetje je medepassagiers choqueren, want dat rood is heftig. Een mooi glazen panoramadak maakt het interieur een stuk ruimtelijker. De Illuminated Boston interieurlijsten hebben een prachtig lijnenspel, waar je uren naar kunt kijken. Ook in deze BMW voelt alles fijn en kwalitatief aan.
Drive
Viercilinder. Voorwielaandrijving. Voor de echte purist is dit vloeken in de kerk. ‘Vroeger’ droeg een 1 Serie namelijk een atmosferische zes-in-lijn met achterwielaandrijving. BMW heeft lang volgehouden aan dit concept, wat ook bijgedragen heeft aan hun imago. “Ik rijd graag BMW vanwege RWD.”, is iets wat ik vaak genoeg gehoord heb van fervente BMW-rijd(st)ers. Maar helaas is dit verleden tijd. In de nieuwe 1 Serie ligt namelijk een drie- of een viercilinder en hij is alleen nog maar verkrijgbaar met voorwielaandrijving of als xDrive. De dikkerd van de 1-familie – de M135i – komt alleen als xDrive. Het duitse merk heeft echt zijn best gedaan om er een leuke vierwielaandrijver van te maken, maar een potje driften zit er in ieder geval niet meer in.
Laten we vooropstellen dat ik geen BWM-gekkie ben. Ik houd ervan, maar ben er niet mee opgegroeid. Veranderingen binnen dit merk gaan mij iets minder aan het hart, maar de 1 Serie pakte me wel. Vorig jaar heb ik namelijk de M140i een weekje op de stoep gehad. Vorige generatie M140i vs de nieuwe M135i. Geen beter vergelijkingsmateriaal lijkt me. Mijn verwachtingen waren hoog, aangezien ik me echt uitgeleefd heb in de M140i. Potverdorie, dat ding ging écht af. Ik heb gejoeld wanneer ik het gas intrapte en krijg nog vlinders in mijn buik als ik aan het tripje naar Brussel denk.
Deze rooskleurige 1-Serie-bubbel klapte echter al vrij snel. De nieuwe M135i met een 2-liter viercilinder turbomotor is andere koek. Het rijdt fantastisch. De bak is wederom fenomenaal. Hij stuurt direct en fijn. Hij ligt echt goed op de weg. Maar hij gaat niet af. Ook niet een beetje, ondanks zijn 306 pk. Ondanks dat de BMW M135i eigenlijk met vlag en wimpel door deze test komt, is het gevoel niet te vergelijken met een vorig generatie 1 Serie. De M135i heeft op speelsheid ingeleverd. De rauwe randjes zijn eraf. Dat maakte dat ik vaak liever in de comfortstand reed, dan in de sportstand en dat ik plankgas oversloeg omdat hij dan vaak te hoog in de toeren bleef hangen. Gelukkig kan je een eind heen flipperen in de nieuwe Einser.
Comfort
Ik denk dat we jullie niet eens meer hoeven te overtuigen van het comfort van BMW. Maar toch, ik zou hele dagen in deze auto kunnen vertoeven. De M135i glijdt moeiteloos over het wegdek, alsof je met vers geslepen schaatsen over een bevroren meer zoeft. Ook die mega soepele versnellingsbak – die je echt niet voelt – heeft zijn aandeel in het level van comfort. Je zit prins(es)heerlijk op de lederen zetels die je als het ware knuffelen. De stoelen zijn op duizend en één manieren te vertellen, om zo de perfecte zithouding te creëren. Zelfs het zitvlak heeft een verstelbaar stuk, zodat het tot in je knieholtes reikt. Super fijn als je lange benen hebt, net zoals ik!
Ook het multimediasysteem en de navigatie werkt naar behoren. Zonder enige moeite vind ik mijn weg door knopjes en schermpjes. Hoppa, iPhone aan de Apple CarPlay en op het draadloze oplaadvak. Muziekje door de Harman Kardon speakers, de Head Up Display vertelt me waar ik heen moet en de stuur- en stoelverwarming houden mijn handen en billen warm. Prima middagje, als je het mij vraagt.
De BMW M135i let ook op je veiligheid, door middel van High Beam Assistance, Active Guard Plus, Driving en Parking assistant en actieve voetgangersbescherming. Wat ik vooral ‘s avonds heel fijn vind, is dat de binnen- en buitenspiegels automatisch dimmen. Zo word je tenminste niet meer verblind door andermans koplampen die direct in de vijfde dimensie schijnen.
Value for money
Eigenlijk valt er niets aan te merken op de nieuwe M135i, als je hem als hatchback benaderd. Benader je hem als opvolger van de vorige M140i, than he isn’t the one.
Dit is een dure 1 Serie. Mijn BMW M135i droeg een prijskaartje van dik 73k. Een Mercedes-AMG A35 staat vanaf 66k op je stoep. Vanaf, ja. Dus even winkelen in de opties en je zit binnen no-time op dezelfde prijs als deze dikke 1 Serie. Vanaf een grove 34k rijd je een BMW 118i, in standaarduitvoering, met 140 pk en een handbak.
Foto’s door Mats Bulters
