De BMW M2 CS is met recht mijn favoriete BMW te noemen. Hij is bloedsnel, lekker compact en verschrikkelijk knap. Maar bovenal is dit de definitie van een échte rijdersauto. Je voelt elke kiezel op de weg en zodra je het gaspedaal intrapt stijgt niet alleen de snelheid, maar ook de adrenaline. Ik gun elke autoliefhebber een M2 CS in zijn of haar leven, dus laat me je meenemen in mijn ervaring.
Drive
Wat. een. feest. is. dit. Ik ben in de afgelopen jaren nog nooit teleurgesteld door de BMW’s die ik mocht testen, maar heb ook zelden zó genoten. De M2 was er al in een party-editie, namelijk de M2 Competition. Maar BMW zou BMW niet zijn als daar niet nog een extremere versie boven zou staan. En inderdaad, dat is de M2 Competition Sport.
In het vooronder hangt de felbegeerde 3-liter zescilinder motor. De M2 CS heeft met 450 pk zo’n 40 pk meer dan de Competition, wat op een auto van zo’n 1.600 kg niet écht iets uitmaakt. Het zit hem vooral in het onderstel. De nieuwe adaptieve ophanging maakt de M2 CS goed stug is, zelfs in zijn zachtste stand. Daarmee plakt hij aan het asfalt en kun je de auto heel precies op de weg plaatsen. Het gas- en stuurrespons laten daarbij niets te wensen over, wat de M2 CS een perfecte wagen maakt voor het nodige smijt- en stuurwerk.
Normaal gesproken komt de CS op Michelin Cup 2 banden; perfect voor deze auto. Helaas hingen er bij mij nog winterwielen onder, wat hem enigszins onrustig maakte bij het optrekken. Hij was flink aan het zoeken op de weg en zijn kontje kon het af en toe niet laten om even te kwispelen van plezier. De fervent drifters onder ons kunnen hun hart hier dus ook zeker aan ophalen.
De zeventraps automaat reageert ontzettend snel op de flippers en glijdt – zoals ik van BMW gewend ben -van versnelling in versnelling. Toch kriebelt er iets in mij: ik snak naar een handbak. Op de een of andere manier vind ik dat bij het spartaanse voorkomen van de CS passen. Werken moet je, in zo’n auto als dit. En dat begrijpt BMW ook, want de CS wordt ook geleverd met een handbak.
Design
Wat mij betreft is dit de beste snoet die BMW ooit gemaakt heeft. Alles lijkt te kloppen. De koplampen staren je aan als een slinkse tijger, die klaar is om zijn prooi aan te vallen. De brede frontsplitter inclusief carbon lip en de (toen nog) subtiele BMW-nieren geven hem een stoere doch sensuele look. De luchthapper op de motorkap verraadt dat dit een M2 van de hardcore-afdeling is. Zijn – bijna erotische – heupen en carbon dak leiden je naar zijn ietwat minder subtiele achterwerk. Een kleine carbonspoiler pronkt op de achterklep en onder de diffuser (die ook van carbon is) hangen maar liefst vier uitlaten.
Ik wil ook graag een moment stilte voor deze fe-no-me-nale carrosseriekleur genaamd Misano Blau. Een prachtige helblauwe kleur, die mooi afsteekt tussen een wegdek vol maatpak-grijze auto’s. Alleen al door zijn kleur is deze auto een ware headturner. Wil je een M2 in deze kleur? Dan moet het een CS zijn, want Misano Blau is exclusief voor deze versie van de M2.
Binnen in de cockpit van dit pretpakket geen gebrek aan alcantara. Het interieur is een combinatie van zwart leder en alcantara. Dat laatste vind je ook terug op het dashboard, inclusief CS bedrukking. Ook het stuurwiel is gehuld in alcantara, dat is gestikt in M-kleuren. Die M-striping komt ook weer terug op de gordels én op de hoofdsteunen. Normaal gesproken zitten de ‘dikke BMW’s’ vol luxe opties, knoppen en schermen. Maar de M2 CS is officieel sober te noemen. Geeft niks, ik ben al zoet met het stuur, de pedalen en het geluid.
Comfort
Laat ik maar gelijk met de deur in huis vallen: de M2 CS is de meest oncomfortabele BMW die ik ooit heb gereden. En in dit geval is dat absoluut geen slecht gegeven. Je hebt alles wat je nodig hebt, niet meer en niet minder. Denk aan DAB+ radio, navigatie, elektrisch verwarmde voorstoelen, automatisch dimmende spiegels, achteruitrijcamera en Park Distance Control. Ook zijn de sportstoelen elektrisch verstelbaar en kan je ook de breedte van de lende aanpassen. Daarbij beschikt de M2 CS standaard over Harman-Kardon soundsystem. Want wie gaat er nu driften of – het circuit op – zonder een rammer van een plaat uit de speakers?
Value for money
Alles klopt aan deze sportwagen. Alleen zullen potentiële kopers toch vallen over de prijs. Zeker als je het vergelijkt met een ‘normale’ M2 Competition. De Competition heeft een startprijs van (op 5 euro na) 100.000 euro. Een M2 CS daarentegen, kost je minimaal 138.000 euro. Een dikke 40.000 euro daarvan bestaat uit de BPM. Een enórme smak geld, wat bijna niet goed te praten valt. Een Competition voldoet wat dat betreft ook aan alle eisen en is dus ruim 38.000 euro goedkoper. Maar, je betaalt ook voor de exclusiviteit, want van de M2 CS kwamen slechts 30 exemplaren naar ons kikkerlandje. Oh en vergeet de 40 pk extra en de waanzinnge lakkleur Misano Blau niet…
Foto’s door Mats Bulters Photography
