Aziatische auto’s: ze zijn technisch te betrouwbaar en hebben vaak de look van een dappere dodo. Mijn mening hierover steek ik niet onder stoelen of banken. Enigszins verrast was ik dan ook toen ik van de Nederlandse importeur van Suzuki een e-mail ontving met daarin de vraag of ik de uitdaging aan durfde om een nieuwe Suzuki te testen. Dit zou wellicht kunnen leiden tot enige nuancering in mijn opvatting over het Japanse fortune-koekje. Enigszins verbluft schreef ik de importeur terug: “Leuk! Mits toegerust met accessoires waarmee ik incognito achter het stuur van de Wagon R+ kan plaatsnemen: grijze pruik met krullen, bruine bril met jampotglazen & bruine windjack. Ik rijd niet in een Suzuki Wagon R+. Er zijn grenzen”.
De importeur stelde me gerust. Ik mag de gefacelifte Suzuki Swift uit logeren nemen. Het tijdperk van de Wagon R+ en de Liana – wat wonderwel ‘Living In A New Age’ betekent – zegt Suzuki vaarwel. Met de Splash, SX4, Swift en de Kizashi is het merk ‘A Way Of Life’ geworden. Aldus Suzuki. Ik vind dat nogal een statement. ‘A Way Of Life’: dat doe je of dat doe je niet. Dat leg je toch niet op als merk? Het summum van ‘A Way of Life’ is volgens mij dat van Ferrari. De trouwste fans hebben grote gele posters met een steigerende Salinero aan de wand hangen, afgestofte rode miniatuurwagentjes in de vensterbank liggen én 400 pk keiharde porno onder een knalrood dekbed van Ferrari. Dat is pas lifestyle! Zouden er Swiftfans zijn die hun liefde voor Suzuki Swift ook op die manier uiten?
Heb ik, zoals motorrijders de motorgroet hebben, beheerst en stoer mijn hand opgestoken naar andere Suzukirijders? Nee. Maar het grijze muisje heeft me wel verrast! De Suzuki Swift is namelijk een aardige jongeman die op zijn tijd verrassend uit de hoek kan komen. Voor een klein stadsautootje rijdt hij verbazingwekkend soepel en comfortabel. Daarnaast stuurt hij heel direct, strak en sportief door de bochten. En met zijn 1.2 litermotor met 90 pk kan hij op de autoweg eenvoudig meekomen in het verkeer. Ook bij de stoplichten staat hij zijn mannetje. Bij wedstrijdjes ‘optrekken bij groen’ liet de Swift eenvoudig een nieuwe Corsa & Clio achter zich… Het eigengereide smoeltje aan de buitenkant van de Suzuki Swift zie ik helaas niet terug in het interieur van de auto. Dat vind ik tamelijk saai, duizend in een dozijn. Maar stille wateren hebben diepe gronden. Door alle luxe accessoires in de Exlusive bolide heb ik de Suzuki Swift ervaren als een ware goodybag. In de winter nooit meer koude billetjes door de stoelverwarming. Relaxt rijden met cruisecontrole en bedieningstoetsen op het stuur. Een usb-aansluiting voor mijn favoriete muziek op de IPod – Veldhuis en Kemper schallen overigens verbluffend helder en scherp uit de kleine boxjes. En met dank aan de zwart geblakerde privacy zijramen is op de achterbank stiekem met mijn liefde vozen een optie. De Suzuki Swift is bovendien een échte ‘manspersoon’: hij beschikt namelijk over een heus kaartleeslampje!
De Suzuki Swift Swift, niet de woest aantrekkelijke geile jongeman waar elke gezonde vrouwelijke of homoseksuele autorijder van droomt, maar wél een betrouwbaar en galant maatje met wie je leuk kan sparren!
*Signature song*
“Ik ben altijd de schouder, de troost in zekere zin, ze noemen mij wel meer dan eens een hartsvriendin… Ik ben altijd maar het broertje, waarmee ze praten kan, een maatje, een klankbord, maar nooit de geile man.”
Veldhuis & Kemper
Gepubliceerd op AutoVisie.nl, mei 2011
