Van de zomer testte Odiel de ‘normale’ variant van de Honda CR-V, maar nu is er ook een hybride variant op de markt. En aangezien dit de toekomst is, is het uiteraard van belang dat ook wij hybride onder de loep nemen.
Flirt factor
Een krachtige body, zoals je gewend bent van een Honda. Deze SUV onderscheidt zich van zijn concurrenten door een andere, speelse neus en dynamische styling die overbodige lijnen achterwege laat. De hoeken zijn typisch Honda, terwijl zijn achterwerk eerder van Scandinavische oorsprong lijkt te zijn. Het nieuwste ‘gezicht’ van de Honda-familie is ook doorgevoerd op deze hybride SUV en smoelt wat mij betreft prima. Hij oogt vriendelijk en betrouwbaar, precies wat je van een Japanse hybride verwacht.
Alle versies van de CR-V Hybrid worden nu uitgerust met 18-inch lichtmetalen velgen en ik hou wel van wat grotere wielen onder een robuuste wagen. Dat vergroot de flirt factor meteen!
Drive
Het is een Europese primeur dat er een Honda-SUV beschikbaar is als hybride. Deze aandrijflijn is gerust geavanceerd te noemen, aangezien het Honda Hybrid Performance-systeem is uitgerust met intelligente Multi-Mode Drive (i-MMD)-technologie. Dit systeem dankt zijn naam aan het feit dat het intelligent en automatisch schakelt tussen drie verschillende rijmodi, wat voor de hoogst mogelijke efficiëntie moet zorgen tijdens het rijden. Laten we beginnen met EV Drive: hierbij voorziet de lithium-ion-accu de elektrische aandrijfmotor rechtstreeks van stroom. Schakelt de auto naar Hybrid Drive, dan levert de motor stroom aan een elektromotor, waarna die op zijn beurt de elektrische aandrijfmotor weer van stroom voorziet. In de Engine Drive is de motor rechtstreeks aangesloten op de wielen via een lock-up-koppeling. Vrij gecompliceerd in eerste opzicht, maar de besturingssoftware van het i-MMD-systeem bepaalt de hele tijd welke modi het meest efficiënt is en daar hoef ik als bestuurder he-le-maal niets voor te doen!
Omdat het een hybride is, had ik mijzelf op het hart gedrukt vooral rustig te rijden zodat ik optimaal gebruik kon maken van het i-MMD systeem en daarmee dus vooral ook heel zuinig zou rijden. Terwijl ik door stad en dorp rijd, schakelt de auto vooral tussen EV Drive en Hybrid Drive. In die laatste stand wordt het overige vermogen van de benzinemotor gebruikt om de accu weer op te laden. Nu zou je denken dat wanneer je harder gaat rijden, laat zeggen op de snelweg, de auto vooral schakelt tussen Hybrid en Engine Drive. Niets is minder waar. Bij zo’n 100 km/u rijd je ongeveer een derde van de tijd in EV Drive. Eindstand: met mijn FWD-versie reed ik een verbruik van 5,1 l/100 km. Dat verbruik ligt nog onder het officieel gemiddelde brandstofverbruik van Honda, wat op 5,3 l/100 km ligt. Maakt dit mij de ultieme hybride rijdster? Misschien wel!
De rijregelaars vind je in het middenconsole, in de vorm van knoppen. De P, D en N hebben allen hun eigen knop. Wil je achteruit? Dan heb je net een andere knop nodig, die je een soort van naar je toe moet trekken. Aangezien je eigenlijk altijd in EV Drive wegrijdt, komt de auto geruisloos in beweging. Om omstanders toch op de hoogte te brengen van het feit dat je het voertuig in beweging hebt gebracht, produceert de neus een soort waarschuwingsgeluidje. Interessant.
Comfort
Als je gewend bent aan een hoogtoerige auto – onze Mazda CX-5 bijvoorbeeld – dan is deze stille hybride een verademing. Ik kon mezelf opeens weer horen denken. Mijn gedachten werden af en toe wel gestoord door een hele hoge piep, waarschijnlijk afkomstig van de elektromotor. Een toonhoogte die voor twintigersnog wel hoorbaar is, aangezien mijn – oudere – bijrijder nergens last van had terwijl ik mij zat te ergeren. Ik heb dus besloten pas na mijn 50e een hybride te rijden, dan schijn je die hoge tonen niet meer te horen. 😉
De nieuwe vering en een verhoging van de strakheid van de carrosserie dragen bij aan zowel de rijervaring als het comfort. Een nieuw platform is daarbij verantwoordelijk voor een verfijnde chassisdynamiek, wat ervoor zorgt dat ik een lekker eindje weg stuur in deze SUV. Met mijn lange lijf pas ik met gemak in deze Japanse SUV. Mede door de langere wielbasis en zijn bredere postuur krijgen de zetels meer ruimte, waardoor ook ik meer bewegingsvrijheid heb. Ik nestel mij op een van de stoelen en kan voor mijn gevoel met gemak van Friesland naar Maastricht rijden, zonder er verkreukeld uit te komen. Naast een hoop veiligheidssystemen is de CR-V ook voorzien van een digitaal dashboard en een flink touchscreen die als infotainmentsysteem dient.
Naast genoeg ruimte om me heen heb ik ook genoeg ruimte om mijn spullen op de bergen. De armleuning is vrij diep en de ‘dive-down’ inklapbare achterbank zorgt ervoor dat je in een handomdraai veel meer ruimte hebt en creëert daarbij een vlakke ondergrond.
Value for money
Ik kan je vertellen wat de prijzen van de nieuwe CR-V Hybrid zijn, maar wel onder voorbehoud. Dit omdat er nog altijd een kans is dat de bpm in 2019 zal wijzigen. Dus voorlopig alleen de prijzen die Honda nú voor ons land heeft genoteerd. De meest basic CR-V Hybrid kost bijna 41K en dat maakt hem een ruime duizend euro duurder dan zijn non-hybride broertje. Een van zijn concurrenten, de nieuwe Toyota RAV4, rijd je vanaf 35K. De luxere uitvoeringen, zoals de Elegance en de Lifestyle kosten al snel 43 of 46K. De topversie, een 4WD Executive, is voor €53.530 van jou.
