Kijk nou, hoe schattig!? Opel introduceerde in Amsterdam de Duitse tweelingbroer van de Citroën Ami, de elektrische Opel Rocks-e. Een microcar waarmee je als 16-jarige al mag rijden met een bromfietscertificaat.
Geen ruimte te krap
Ik reed ermee in het Amsterdamse. Mijn eerste kennismaking met een microcar. Bij binnenkomst van de eventlocatie staan de mini-auto’s als in een Intertoys etalage gebroederlijk naast elkaar opgesteld. Ga ik hier echt in rijden? Ik voel me als autojournalist wat ongemakkelijk bij het idee. Wat ooit een speciale auto was voor de Tante Sien van 80 lentes jong, is nu een must have voor de yup in Amsterdam. De topsnelheid van de Rocks-e is 45 km/u – en dat staat ook met een niet te missen grote sticker op de achteruit – en de actieradius bedraagt zo’n 75 km. Ik kan hier dus gemakkelijk van noord naar zuid rijden in Amsterdam!
Opel Rocks E 
Opel Rocks E
Microcar
Laat alles los wat je van een auto verwacht als je een Rocks-e rijdt. Dit is geen auto, maar een overdekt, praktisch en geinig vervoersmiddel. Het rijdt als een comfortabele overdekte kart. Je wurmt hem overal gemakkelijk in, of langs met zijn 2,41m lengte en 1,39m breedte. Daarnaast is even keren op een smalle weg een makkie met een draaicirkel van slechts 7m.
Spartaans is hij ook, want de schattige raampjes en buitenspiegels moet ik met de hand bedienen, stilstaand. Anders kom ik er niet bij. Een radio mist, en navigeren doe je met je smartphone. Ook het laadsnoer van de microcar moet ik zelf terugproppen in het kleine holletje aan de zijkant van de Rocks-e. Daar had Opel wel een slim terug-trek-katrolletje-holletje voor kunnen bouwen, a la de techniek van een stofzuiger.
Opel Rocks-e 
Opel Rocks E 
Alles is anders
Rijden in de Rocks-e is ronduit bijzonder, alleen al omdat je abnormaal ver van de vooruit zit met je stuur, wat mij gelijk ook weer veel zicht naar buiten biedt. Hij trekt snel genoeg op, en remmen op de elektromotor werkt prima als je op tijd je voet van het stroompedaal afhaalt. De Rocks-e is voor het betere gooi-en-smijt-werk in de stad. En ook al mag het niet, je parkeert hem werkelijk overal.
De styling van de Rocks-e doet mij het meest denken aan Lego met zijn felle kleuren, vierkante plastic blokken en malle bandjes. Een kwestie van smaak. Het materiaalgebruik is licht, voelt degelijk en hufterproof aan.
Het onwennige gevoel van het rijden in een microcar verdween snel. En terwijl de eerste regendruppels van de dag zachtjes op het dak tikken, ben ik blij dat ik droog zit en ik geen helmhaar in het vooruitzicht heb. Onderweg terug naar de eventlocatie zwaai ik nog even snel naar een voorbijrijdende Biro – helaas het enthousiasme was niet mutual. Verontwaardigd praat ik in mezelf en hoop dat de populaire Biro – die al snel duizenden euro’s meer kost – met de komst van de Citroën Ami en de Rocks-e zijn biezen kan pakken in de stad. Met de Rocks-e krijg je namelijk pretty veel waar voor je geld! Je rijdt al een Opel Rocks-e vanaf 8500 euro.
