Met slechts één kopstoot tegen de deurpost, duik ik mijn testauto in. Dat de regen al dagen met bakken uit de hemel komt én daarom het dakje niet open kan, deert niet. Voor Women’s World Car of the Year test ik de Mercedes-AMG SL 63 4MATIC+.
Een sportwagen van – ik verslik me bijna – een kleine driehonderdduizend euro aan piekfijne techniek en gewelddadige snelheid.
Design
Als je me volgt, weet je dat ik ook een klassieke Mercedes-Benz 450 SL uit 1979 rijd. Sneeuwwit is ze, met donkerblauwe sky lederen bekleding. Ik noem haar mijn ‘Diva’. Want dat is ze. Ze neemt haar ‘ruimte’ in op de weg met haar ranke lijnen en vele luxe-opties zoals elektrische ramen, automaat én cruise control. Ook haar ronkende V8 breekt het ijs bij menig liefhebber van de serie Dallas. Ze was haar tijd ver vooruit. Opvallen doet ze als vanzelf. Een ingetogen schoonheid, een elegante sportwagen voor normaal gebruik. Precies zoals Mercedes de SL toen voor zich zag, vanaf de jaren 50.
Zie hier de nieuwe Mercedes-AMG SL 63 uit 2022. ‘Ingetogen’ is niet het eerste woord wat in mij opkomt als ik ernaar kijk. Eerder: “Meine gute: WAT VET! Waar is mijn helm?”. En met de hoeveelheid pk’s onder de kap en grote rollende sloffen, is dit ook niet de meest praktische wagen voor dagelijks gebruik. Nee, ik vergelijk hem liever met de gifgroene Mercedes-AMG GT. Waarbij de neus reikt tot aan planeet Mars, zijn luchthappers zo groot zijn dat ze Hamilton kunnen opeten en zijn bips zo rond en gespierd is dat iedere petrolhead zijn nek even verdraait.
Dit is een dikke vette AMG. Eentje voor op de oprit. Weet je trouwens waar die drie letters voor staan? Het antwoord: ‘Aufrecht’, ‘Melcher’ en ‘Großaspach’. De eerste twee zijn de achternamen van de oprichters van Mercedes: Hans Werner Aufrecht en Erhard Melcher. En ‘Großaspach’, staat voor – dat verwacht je niet – de naam van de stad waar Herr Aufrecht werd geboren. Aanvankelijk hielden de heren zich bezig met het tunen van auto’s voor de racerij. Maar in de jaren tachtig werd AMG bekend door het werk dat ze deden voor de snelste Mercedessen op straat.
Comfort
Met de AMG GT in mijn achterhoofd is de AMG SL 63 comfortabel. Of nou ja, iets comfortabeler. En toch ervoer ik hem als ‘errug stug’. Geen luchtvering, maar adaptieve dempers met stalen veren en actieve hydraulische stabilisatoren zitten eronder. Ik vond het behoorlijk ‘werken’ in de auto. Ik ben dan ook niks meer gewend. Dit type auto wordt nog maar zelden geïntroduceerd. Het is comfort, elektrisch en lichte besturing wat de klok slaat. Gelukkig mag het van Mercedes nog wel even noest en hard.
Hoewel de AMG SL 63 behangen is met honderdduizend knoppen en schermen die ik herken uit andere Mercedessen, gebruik ik er nagenoeg geen enkele van. De stoelverwarming en massagefunctie uitgezonderd. De Airscarf-nekverwarming – die zorgt voor een warm nekje bij een koude maar zonnige cabriorit – test ik in de herfst nog wel uit. De Adaptive Cruise Control laat ik uit – met zoveel pk’s onder je kont moet je met dit takkeweer moet je zelf aan stuur zitten. En ook het infotainmentsysteem laat ik voor wat het is. Twee handen aan het stuur en genieten van een ronkende V8. Nu het nog kan.
De sportstoelen zitten me als gegoten en het interieur oogt stijlvol en AMG-sportief. De afwerking en het gebruik van materialen is simpelweg top notch. Het openen van de achterklep van de kofferbak is oogstrelend, een enorme scheur opent zich. Maar hier geldt: travel light. De kofferbak is iets groter dan een sokkenla en biedt net voldoende ruimte voor twee kleine platte koffertjes. Voorin de auto, als rijder en bijrijder, is het ook passen en meten. Mijn tas, tja, die moet mijn bijrijder even op schoot vasthouden, of op de compacte achterbank plaatsen. En als je dan toch schier weer hebt, tot 60 km/u opent het cabriodak zich in 15 seconden, en deze handeling doe je via een een lange swipe op de touchscreen of met een ouderwets knopje.
Drive
Ik kan het asfalt bijna likken, zo laag zit ik. De bestuurdersstoel tot de max omhoog pompen is geen optie in de AMG SL 63. De coureur in mij komt langzaam naar boven. En met vierwielaandrijving – 4MATIC – aan boord zit ik met dit winterse weer wel safe zou je zeggen. De specs van mijn AMG ‘voor dagelijks gebruik’: een 4,0 liter V8 twin-turbo met iets meer dan 585 pk en een 9(!) trapsautomaat. Zijn warpsnelheid van 0 naar 100 km per uur is slechts 3,6 seconden, en op de Deutsche autobahn gaat ‘ie tot 310 km/u.
Als een dj schuif ik de rij-modi tijdens het rijden van ‘comfort’, ‘sport’ naar standje allerbruutst’. Het AMG-beest gaat dan werkelijk los. De vering wordt nog stugger de besturing nóg zwaarder en hij flippert – dat is schakelen – als een malle hoog op in de toeren. ik trap een millimeter dieper het gaspedaal en wordt getrakteerd op Mysteryland uit mijn uitlaat. Meer, meer, meer! Als straat coureur kan ik zelf de variabelen in de auto bepalen; de stugheid van de schokdemping, of de feedback van het gaspedaal en zelfs de sound van de motor. Totdat kleine hagelstenen op het stoffen dakje tikken en mevrouw weer ‘runter vom gas’ moet. En dan is zelfs een AMG best zuinig, als je rustig rijdt.
Ik ga overigens het allerliefst alleen maar rechtdoor met deze brute gast. Niet dat hij direct bij elke bocht gaat dansen. Nee. Maar ik neem de bochten met deze machine wel héél ruim. Want eronder liggen een viertal 21” rubberen sloffen van jewelste: 10-dubbelspaaks lichtmetalen AMG-velgen. Oogstrelend voor elke petrolhead. Maar wel rubber waarmee je in principe alleen maar rechtdoor kan rijden. In deze kou (0-2 graden) is even keren op de weg, of een bocht van 90 graden nemen in een woonwijk, niet-ok. Het rubber van de banden heeft hier hoorbaar moeite mee, en vanuit de cockpit klinkt het alsof er iets mis is met je wielen. De banden die onder deze AMG liggen zijn met deze koude temperaturen weinig flexibel en wringen zich letterlijk en figuurlijk een een krappe bocht door. In de winter zou ik er dus andere wielen onder leggen. Luxeproblemen.
Value for money
Vroeger was de SL glamoureus en opwindend, maar hij verloor zijn magic touch met de jaren en we hadden het alleen nog maar over de SLR, SLS en recentelijk de AMG GT. Maar de SL is terug, en hoe.
Net als de ijsbeer, is ook de Mercedes-AMG SL 63 eentje van het uitstervende soort. Vanaf 2035 is er Europees verbod op het maken van nieuwe auto’s zoals deze. Een collectors-item voor de happy-petrolhead-few, en misschien over 40 jaar wel net zo iconisch als mijn ‘Bobby Ewing’ SL uit 1979. Maar dan in het museum óf rijdend op dure synthetische brandstof, e-fuel.
De V8 is werkelijk een feest en zijn akoestische ondersteuning al helemaal. Wat betaal je voor deze iconische wielen? Well, op het prijskaartje van mijn testauto stond een slordige 289.499,00 euro. De vanafprijs van dit exemplaar is 262.426,00 euro. En als je dan toch dit bedrag te besteden hebt, zijn er ook nog de Aston Martin DB11 V8 Volante, Audi R8 V10 en Porsche 911 Carrera 4S GTS.
De beschaafde SL Roadster though gaat vanaf 169.00,00 euro over de toonbank.
Door weer en wind fotografie: Marjolein Tetteroo
