Bij de lancering van een nieuw model hebben ze altijd wel wat op te merken over de uitvoering of de performance: autojournalisten- en bloggers. Maar waar rijden de schrijvende en presenterende betweters eigenlijk zelf in? Boodschappenwagentjes, old ladies of headturners? FemmeFrontaal doet een rondgangetje langs zeven autojournalisten en stelt hen de vraag: In welke auto rijd jij privé?
Lydia E. Kers
Schrijft voor Porsche Scene Live
Rijd een Porsche 993 4S uit 1996
“Deze heb ik in het jaar 2000 zelf geïmporteerd uit Duitsland en gekocht bij de officiële Porsche dealer. Ik ben de tweede eigenaar van de auto. De auto heeft in het Porsche-wereldje liefkozend de naam ‘Froggy’ gekregen vanwege haar aparte, groenblauwe kleur. Ik was een klein meisje toen ik voor het eerst een Porsche zag rijden en sindsdien ben ik besmet met het Porschevirus. De eerste Porsche die ik kocht was een donker blauwe 911 Targa uit 1987, daarna kwam de polar zilveren 964. En toen zag ik deze 993 4S en ik was direct verliefd. Ik heb de auto nu 14 jaar en nog steeds, elke keer als ik de sleutel in het contact omdraai, krijg ik kippenvel op mijn armen en een kriebel in mijn buik. Deze Porsche rijden is echt een enorm feest, het gebrul van de luchtgekoelde motor is fantastisch. De auto is geheel origineel op de sportuitlaat en spacers na. De Porsche passie gaat zo ver, dat ik sinds ruim drie jaar de maandelijkse column schrijf voor het magazine Porsche Scene Live. Het is geen geheim dat ik vooral gek ben op de luchtgekoelde ‘elfjes‘. Froggy wordt echt vertroeteld, ze staat in de verwarmde garage aan de druppellader onder een Porsche pyjama. Gelukkig is er geen medicijn tegen dit virus!”
Naam: Carlo Brantsen
Hoofdredacteur CARROS Magazine/KNAC magazine ‘de Auto’, automotive expert AVRO / TROS
Rijdt een hele hoop Volvo’s: 740 GL 2.3 aut 1986, 480 ES 1994, V90 3.0 1998, V60 D5 Polestar 2014
“Na enkele Amerikanen, diverse Rovers en twee Jaguars kwam ik eigenlijk per toeval bij Volvo terecht. Ik raakte tijdens de persintroductie van de V70R AWD verliefd op die auto. Het werd uiteindelijk een goudkleurige: best ordinair maar bloedsnel en zó mooi! Sindsdien ben ik bij het merk blijven hangen. Volvo is gewoon een sympathieke fabrikant die goede auto’s bouwt, die niet afschrikken of provoceren. Wel moet het voor mij een leuke uitvoering zijn, qua motor én kleur. Anders wordt het gauw te saai. Deze passierode D5 met Polestar-tuning en R-Design-pakket is mijn tweede V60, hiervoor had ik een zescilinder benzineversie. Die beviel me eerlijk gezegd nét even beter. Niet vanwege de prestaties, maar omdat je deze dieselmotor teveel hoort. Bovendien had mijn eerste V60 vierwielaandrijving, deze alleen voorwielaandrijving. Dat scheelt toch. Aan de andere kant: vroeger stond ik na 500 kilometer te tanken, nu elke 800 á 900 kilometer. Da’s wel weer lekker. Geen idee welke Volvo ik hierna ga rijden, ik hoop in elk geval dat ze opschieten met nieuwe modellen. Alhoewel, ik kan altijd nog in mijn oudere Volvo’s gaan rijden. De 480 is vergeven aan mijn zoon, maar zowel de 740 als de V90 zijn, ondanks hun ruime drie ton op hun tellers, geweldige karren! Waarom ik ze heb, naast de V60 en al die testauto’s? Gewoon, omdat ik ze leuk vind”
Naam: Gerben Witten
Schrijft voor Autowereld.com
Rijdt een E39 BMW 525iA Sport Edition
“Het had evengoed een Golf GTI, Jaguar XJ, Citroën C6 of een Honda S2000 kunnen zijn. Oftewel, eigenlijk dien je een autojournalist nooit naar zijn of haar favoriete auto te vragen. Die verandert veelal met de week, hooguit een maand. Er is gewoonweg te veel moois te koop daarbuiten. Enfin, momenteel staat er een BMW 5-serie op de oprit, om heel specifiek te zijn een 525iA Sport Edition Individual van de al weer eventjes geleden uit productie genomen E39-generatie (1996 – 2003). Tot op het kaneelkleurige interieur is ze volledig origineel af-fabriek, want daartoe verplicht ik mijzelf. Verrukkelijke rijdersauto trouwens, zo’n ‘Fünfer’. Het geluidsarme interieur, de rust in de koets ongeacht het wegdek en de gereden snelheid, de smeuïge aandrijflijn, kortom, een totaalpakket dat bijna 20 jaar na dato nog steeds staat als een huis. Het doet me deugd, telkens weer. Gewoonweg genieten geblazen. Voor mij dan ook niet direct een jong gebruikte uit eigen zak. Te kostbaar en te bleu qua karakter, dat – in mijn ogen – pas met de jaren komt. Ik voel me meer aangetrokken tot oudere types. Maar die moeten dan wel weer het liefst een verbloemde maagdelijkheid uitstralen, een gevolg van de fanatieke poetser in mij. Elk weekend op herhaling. Shampoo, check, superwax, check, cockpitspray, check… Handenarbeid op de vrije zaterdag, ik kan me geen fijnere voorstellen.”
Naam: Andreas Pol
Presenteert en is eindredacteur RTL Autowereld (Pilarczyk Mediagroep)
Rijdt een Citroen Saxo 1.6 VTR
“Na onder andere een Sierra 2.0, een 325 (die 1 op 6 liep) en een Escort MK2 te hebben gehad, was ik er even klaar mee… Ik moest meer gaan rijden voor mijn werk, had inmiddels een koophuis en de geldboom voor m’n dakterras stond in backorder. Echter: af en toe een dagje op het circuit hoort wél bij m’n jaarlijkse bezigheden, dus een saai Golf dieseltje kwam er niet aan te pas. Uiteindelijk is het nu een Saxo 1.6 VTR geworden, een licht, relatief zuinig autootje met een uitermate vermakelijk onderstel. Ga er een beetje enthousiast mee door een krappe bocht, haal je voet van het gas en de achterkant komt zo een half metertje om. Aangezien de Saxo niet meer helemaal, of helemaal niet, in showroom staat was, ben ik tegelijk maar eens een auto-subcultuur op de auto gaan toepassen; die van Stickerbombing. Eén carrosseriepaneel bombardeer je letterlijk met stickers en dan vooral skate-, snowboard-, ach, eigenlijk allerlei soorten –stickers. Officieel gebeurt het alleen bij Japanse auto’s met af en toe een verdwaald Duits modelletje, maar een Franse auto Stickerbomben vond een mooi staaltje recalcitrantheid hebben… iets dat mij prima past… De scheuren in de bumper heb ik vrolijk ‘gehecht’ met kleurrijke tie-wraps (dat zie je overigens alleen op driftauto’s, maar ook hier komt het gevalletje ‘heb ik schijt aan’ weer om de hoek kijken). Oh ja… de ruimte voor de ontbrekende mistlamp is mooi opgevuld met twee Monatoetjes, waarin een knuffel van Luigi uit de Disneyfilm ‘Cars’ opgewerkt uit naar voren kijkt. Probleemloos is het geheel door de APK gegaan, mocht u het zich afvragen.”
Naam: Bavo Galema
Schrijft voor: Bavogalema.nl
Rijdt een Volvo 245 Super Polar uit 1992
“Ik rij een Volvo 245 Super Polar uit 1992. Het is een auto uit Italië want deze Super Polar was alleen daar (en heel kort ook even in België) te koop. Het is een versie speciaal gemaakt vanwege het Italiaanse belastingregime waar je steeds meer motorrijtuigbelasting betaalt naarmate het aantal cc’s toeneemt. De SuperPolar heeft een 2.0 liter motor i.p.v. een 2.3 en dan eigenlijk alle opties van de GLT die alleen met 2.3 motor leverbaar was. In ons vak rij je eigenlijk al dermate vaak rond in nieuwe auto’s dat ik de sfeer van een semiklassieker ging missen. Een echte klassieker is weer zo onpraktisch in het dagelijks gebruik. Daarnaast was mijn bijtelling voor mijn XC60 een veelvoud van de aanschafprijs van deze Moeder Aller Volvo’s. Het is op dit moment even mijn enige auto en nu de zomer er weer aankomt moet er eigenlijk snel een cabrio naast . Mijn probleem is; hoe vervoer je een hond in een cabrio?! Ik verblijf afwisselend in Amsterdam en Gaasterland en dan gaat de hond mee. Daarnaast zijn kleinere cabrio’s vaak een beetje vrouwenautootjes; de MX5, SLK of Z3. En de elektrische Tesla Roadster wel erg prijzig als occasion. Dus daar moeten we nog even goed over brainen.”
Naam: Mark van Loo
Schrijft voor Autovandaag.nl
Rijdt een Volvo 240, 940 en 960
“Kennismaken en proefrijden in bijna alle nieuwe modellen is leuk. Héél leuk. Zeker als het onderdeel van je werk is. In mijn vrije tijd steekt het Youngtimer-virus de kop op, waardoor ik privé met veel plezier in een trio uit Zweden rijd; een Volvo 240, 940 en 960. Ze zijn alle drie vierkant en hebben tonnen gereden, maar hebben duidelijk hun eigen karakter. Daar pas ik mij op aan. Youngtimers en klassiekers zijn leuk. Ze zijn nog uit het analoge tijdperk, en ontberen een woud aan sensoren of complexe technieken. Dat maakt ze niet alleen aantrekkelijk voor handige sleutelaars, maar houdt ook de onderhoudskosten laag. Zelf heb helaas twee linkerhanden, dus worden de koetsen bij de toegewijde specialist onderhouden. Die weet mijn voorliefde wel te waarderen. Waar velen de grijze 940 gewoon een oude(mannen) auto vinden, wordt het statige randje chroom aan de donkerblauwe 960 vaak gewaardeerd. De 240 is voor veel mensen herkenbaar als betrouwbare gezinsauto uit de jaren tachtig en negentig. Hoewel ik de ruimte van die Estate niet nodig heb, beschouw ik mijn ‘rode schuur’ als een stukje cult dat niet verloren mag gaan. Zo heb ik er niet alleen zélf onderweg plezier van, maar ook anderen. “
Naam: Laurens Honselaar
Schrijft voor Love At First Drive
Rijdt een Audi A4 Avant uit 2003
“Na liefst 16 vooral oudere auto’s te hebben versleten, waaronder een 205 GTI, Golf I, Citroën AX GT en diverse BMW e30’s, werd het tijd voor wat moderners. Vanwege mijn werk (naast Love At First Drive) heb ik een auto nodig die dag en nacht voor me klaar staat. De keuze viel op een Audi A4 Avant uit 2003, wat ik nog steeds een tijdloze verschijning vind. Dankzij de quattro aandrijving is het een genot om te rijden, met name in de sneeuw! Ik heb bewust niet gekozen voor de V6 diesel, maar voor de 1.9 TDI. Puur uit kostenoverwegingen en reputatie qua betrouwbaarheid. De TDI blijkt een prima keuze te zijn geweest, want buiten het normale onderhoud heb ik geen problemen gehad. Maar eerlijk is eerlijk, de A4 mist wel wat emotie ten opzichte van al die oude barrels. Inmiddels is de Audi een beetje omgedoopt tot ‘redactie auto’ en minder als liefhebbersobject en dat is te zien. De auto wordt minder vaak schoon gemaakt en draait nóg meer kilometers dan voorheen. In plaats van dat ik er alleen mee rijd zit ik nu geregeld in de achterbak om een testauto te filmen of te fotograferen. Blijkt het toch nog handig, zo een burgerlijke stationwagon!”
Volvo, of zoals Carlo Brantsen het zegt: ‘Volveau’, blijkt best populair bij onze collega autofreaks. De enige dame in dit gezelschap heeft echter ietsjes meer smaak als je het aan ons vraagt. Wat een vette Porsche rijdt Lydia. Echt een headturner! Verder blijkt, als de auto maar karakter heeft. Een verhaal op vier wielen is. En tja, dan kies je niet direct voor een spiksplinternieuw spaarbrandertje met 14% bijtelling. Of zo’n mutserige Vinexwijk-karretje. Want ook in dit vak geldt: “Drive a business card, not a business car!”
(Citaat: MINI).
